Gülcan hocam, takıldınız Salt Faik'in peşine. Artık iflah olmazsınız:)
Çarşıya neden inemez ki bir insan?
Ya esnafı sevmiyordur, ya hava soğuktur, ya da daha bir sürü ihtimal...
Siz acaba hangi ihtimal doğru diye, düşünüp dururken...
Çarşıya inemem o kadar!
Daha size söyleyecek söz bırakmaz.
Bu tat Sait Faik öykücülüğünün peşine takar okuru.
Ya, yalnızlığı anlatıp bir öyküde, hiç yalnızlıktan bahsetmemek nedir öyle,
"Şişt,"der size sadece,
Siz anlarsınız ki, bir söze, bir sese özlemi var...
Sait Faik öyküleri için etkinliğiniz
ve incelemeniz için kaleminize sağlık, keyifli okumalar :))
Sait Faik’in peşine takıldım ,siz farkettiniz:))
Kendimi şöyle bir hayalin içinde buldum okurken..
Şehiriçi hatlarından daha önce gitmediğim birine bineyim başlayım dolmuşta binen inen insanları seyretmeye,sonra rastgele belki ya da hangi inen yolcu benim ilgimi çektiyse ineyim bir süre takip edeyim giyimine kuşamına yüzündeki ifadelere bakayım, sonra bir kahve göreyim oturan insanlardan birini izlemeye başlayım, kafamı kaldırıp değişik bir yapıya odaklanayım ,özelliklerini düşüneyim bunları yaparken telefonumdan ses kaydıyla görüp düşündüklerimi not edeyim diye merak saldım,bunu yapar mıyım diye düşündüm,kafamın içi ne kadar birbiri peşisıra düşüncelerle dolu halbuki benim, pek ilgilenmem etrafımla ..İnsan değişebilir.Değişmek istiyorum:))
Bu belirtiler, hastalığın kronik hale gelmeye başladığını gösteriyor :)
Kendimden biliyorum :)
Başkalarıyla ilgilenmemek güzel. Tabi özel hayatına saygı duyma nedeniyle olduğunda.
Oysa Sait Faikçe yargılamadan seyredince dünyayı, daha öğretici değil mi?
Size bir sır vereyim mi, bir çok arkadaşımı izliyor, Kafka gibi baş harfler vererek davranışlarını not ediyorum. Yargılamıyorum ama, izliyorum sadece :)
Beden, zihin ve mekanı birleştirmek,aynı ân ‘da toplamak üçünü..Yaşamanın başka bir şekli gibi..Sanki iyileştirici gibi :))
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.