Yine harika bir yazı olmuş hocam. Emeğine sağlık. Bayadir inceleme yazmiyordun ayrıca, özlemişim.☺
Dostoyevski'nin din konusundaki bagnazligi malum belirttiğin üzere. Bununla birlikte kitaplarında ateist karakterleri de çok iyi oluşturuyor. Bu nokta da beni hep Dostoyevski'nin bağnazlığının nedeninin her daim yanında gölge gibi gezmekte olan inancsizlikla arasına bariyer koymak istemesi olduğunu düşündürmüştür. Arada bariyerde delik açıp merakına ve mantığına yenilerek bakıyor ve karakteri oluşturuyor ama Tanrısız ahlak olmayacağı ve haliyle Rus halkının sonunun vehamete sürüklenecegini düşünmesi, onun hemen bariyerindeki deliği kapatmasina neden oluyor gibi geliyor.
Tanrısız İsa'dan kasıt İsa'nın salt insan olması galiba değil mi bu arada hocam? Dostoyevski'de bu konuda net bir sey varsa, o da İsa galiba. Tanrıyı da bir yere sıkıştırırız mi demiş :))
Çok teşekkürler hocam.
Bana da öyle geliyor. Buradaki kötü karaktere bile yine ondan daha üstün bir güce boyun eğme özelliğini getirmiş. Oraya saplanıp kalmış. Bir türlü çıkamamış.
Kafasındaki İsa simgesi salt bir insan değil gibi. Budala romanında biraz teolojiden beslenerek mucizelerine yer vermişti diye hatırlıyorum. Ama teolojiyle ilgisi yok Dosto'nun inancının. Yani tamam teoloji sayesinde duymuş İsa diye birini ama kendi iç dünyasına göre modifiye etmiş o figürü. Zaten hepsinde fena yanıldı. Bana net şekilde kanıtlasalar bile yine de bırakmam diyor bu inancı. Üstüne tartışmaya değecek fikirleri yok bu konuda yani. :D
Doğru diyorsun o sözü zaten beni benden alıyor :D Tolstoy da Dostoyevski'ye benziyor bu konuda, yani kendi iç dünyalarına göre bir İsa kurgulamislar. En azından Dostoyevski romanlarında bunu kurguya yedirerek yapmış, Tolstoy bildiğin vaaz veriyor romanlarında. O açından edebi manada Dostoyevski forever :D
You need to log in to be able to comment.