Öncelikle incelemenizi beğendiğimi ve yazarın bu kitabını da incelemeniz vesilesi ile okuyacaklarım arasına eklediğimi belirtmek isterim. Yazarın 
Çalıkuşu kitabını da okumanızı tavsiye ederim.
Merhametten yoksun olmak... Bunun temelinde olan empatiden yoksun olmak değil midir? İnsan kendisine yapılmasını istemediğini başkasına yapmazsa, kendi düşmek istemediği durumlara başkasını düşürmezse veya düşürülmesine seyirci kalmazsa zaten bütün bu merhametsizlikler de yaşanmaz. Bütün sıkıntı insanoğlunun artık kendini başkalarının yerine koyamaması, haliylede merhametten yoksun kalması.
Empati yoksunu, merhamet yoksunu vs... Bunların ucu bir yerde de sevgisizliğe kadar gidiyor. Aslında derin mevzular bunlar. Uzun uzun tartışılabilecek konular. Son olarak belirtmek isterim ki bazı şeyler çocuk yetiştirilirken öğretile-/öğrenilebiliyorsa o zaman elbette merhametli olmakta öğrenilebilir, bunun önemi ve insanlığımıza katkısı vs öğrenilebilir, bu da şunu gösterir; anne, baba ve öğretmenlere bu konuda da iş düşüyor. Merhametli bir nesil için evlatlarımıza gerekli merhamet duygusunu öğretip kazandırmak gerekir.
Allah hepimizin de karşısına merhametli insanlar çıkarsın... Hayırlı geceler...
Gerçekten çok güzel yazmişsiniz. Haklısınız. Okumadım Çalıkuşu'nu tavsiyenizi dikkate alacağım.Değerli yorumunuz için teşekkür ederim :)
bence bu durum şöyle açıklanabilir. aslında herkes merhamet duygusıyla doğar. yoksa çocukken kimsenin şeytanlık yaptığı pek görülmemiştir :) ama sonrasında yetiştirilme çevresi, bazı anne ve babaların çocuğa sert, katı tutumu, kendi hayatlarında öğrettikleri "kimseye acımayacaksın!" sözleriyle çocuğu büyütmeleri ve bunun haricinde yaşanan çocukluk travmaları, ilerde çocuğun merhametsiz olmasına neden olur.
You need to log in to be able to comment.