Tükenmişlik, mutsuzluk, yılgınlık, amaçsızlık, çaresizlik örneği Yozo ile tanıştım İnsanlığımı Yitirirken kitabı ile. İnsan en yakınları dahil kimseye güvenemezken, kendisi gibi çevresindeki insanların da bir maske ardından hayat içerisinde rollerini oynadıklarını düşünürken, en önemlisi hiçbir yere kendini ait hissedemezken mutlu olabilir mi? Yozo içinde bulunduğu mutsuzluk girdabından " Tanrım benim gibi birinin duasını kabul edecek olursan şayet ömrüm boyunca bir kez olsun bana da bu mutluluğu bahşet!! şeklinde feryat ediyor.
Toplum içerisinde yalnız Yozo, insanlardan korkuyor, onlara hayır demekten, onlar ile herhangi şekilde iletişim kurmaktan kaçınıyor çünkü karşısındakinin de kendi yüreğinin de sonsuza dek onarılamayacak biçimde yara alacağı korkusunu yaşıyor. Tamamen kendisini bu akışa kaptırmış gibi görünse de farklı hissedebilmek için az da olsa çaba gösteriyor fakat her seferinde alkol en sonunda da morfin sığınağı oluyor. Kan kusacak kadar alkol, bağımlısı olacak kadar morfin kullanıyor. Sadece bir kez sevgi ve güven kırıntıları hissettiği belki de kurtuluşu olacak sevdiceğine sığınıyor. Buradan da yaşanılan trajedi ile " Saçlarım o gece ağarmaya başladı, her şeye karşı güvenimi kaybettim, insanlardan sonsuza dek kuşkulanmaya başladım. Dünyevi ümitlerimi , sevinçlerimi ve beklentilerimi sonsuza dek yitirdim." diyerek savruluyor ve itirafını ediyor; "insanlığmı yitirdim."...
Yaşadığı topluma yabancı olmanın, toplum ile kaynaşamamanın, yalnızlığın, sıkışmışlığın hikayesinin kısa ama oldukça derin anlatıldığı eser naif ruhlarda tahribata sebep olabilir...
Osamu Dazai ve her cümlesi tüyler ürperten romanı 
İnsanlığımı Yitirirken
“İ𝐧𝐬𝐚𝐧 𝐲𝐚𝐬̧𝐚𝐦𝛊𝐧𝛊𝐧 𝐧𝐞 𝐨𝐥𝐝𝐮𝐠̆𝐮 𝐡𝐚𝐤𝐤𝛊𝐧𝐝𝐚 𝐛𝐢𝐫 𝐟𝐢𝐤𝐫𝐢𝐦 𝐲𝐨𝐤“ . . .
İlk paragraflardan başlayan agresif satırlarla kitaba giriş yapıyor ve yine ilk satırlarda kitabın yapraklarını alevlendiren o ilk kıvılcımın sıcaklığını hissediyorsunuz. Kalibresi