"Belki hep yoksul kalacağız, ama emin ol ki bir ömür mutlu olacağız. Bu bir hayal olamaz değil mi? Mutluluk avucumuzun içinde değil mi Arkaşa?"
Bu mutluluğu hak edecek ne yaptım? Ne yaptım, söyle bana? Bak! Çevremizde ne çok insan, ne çok gözyaşı, neşesiz ve bayramsız ne çok gündelik yaşam! Ya ben... Ben!.. Onun gibi bir kız beni seviyor!.
Tabii ki kıt kanaat yaşayacağız, ama mesut olacağız; yani bir masal olmayacak tabii; bizim mutluluğumuz kitaplardakine benzemeyecek: Biz gerçekten mutlu olacağız!..
Arkadi, gündelik ve önemsiz sıkıntıları bir felaket şeklinde görmeye kalkışmakla kendisinin de mübalağa ettiğinin farkında değildi.
Sayfa 51Kitabı okudu
-Arkadi, uzun zamandır sana sormak istiyordum:"Nasıl oluyor da beni bu kadar iyi tanıyorsun?"
Arkadi:
- Seni ne kadar sevdiğimi bilseydin, bana bu soruyu sormazdın, dedi.
- Evet, evet Arkadi. Biliyorum, çünkü bana neden bu derece bağlı olduğunu anlayamıyorum. Hatta sana diyeceğim ki, bu duygu bazen içime acı oluyordu. Kaç kez, uykuya dalarken (çünkü her gece son düşüncem hep sen oluyordun) gözlerim yaşlarla doluyordu... Çünkü.. çünkü.. Beni ne çok sevdiğini hissediyordum ama, sana minnetimi göstermek için elimden bir şey gelmiyordu.
Sayfa 65Kitabı okudu