biraz asiyim
Biraz asiyim
Çokça da yalnız
Ağzıma geleni yazarım
Kalemim biraz bahtsız
Tenim şiir kokar
Gülüşlerim birer mısra
Sövgülerim sana kafiye
Sokaklarım kapına çıkar
...
Sayfa 30 - "Biraz Asiyim" şiirinden bir bölümKitabı okudu
İstanbul boğazımda kaldı bu gece...
Sayfa 86Kitabı okudu
Yarım Kalan Yanımdan
Biz şiirimizi karnımız tok olsun diye değil
Yüreğimiz yok olmasın diye yazarız...
Sayfa 155 - (Yarım Kalan Yanımdan Eksilen Cümleler)Kitabı okudu
En Akıllıca İşti Delirmek
İnsan neden gülümser ki kar tanelerine
Kışın soğuğuyla neden ısıtır içini
Siyah bir klarnet beyaz nağmeler üflerdi
Yağmurun gökyüzüne bıraktığı griliğe
Erirdi evrenin en temiz çarşafı
Yalan denizinde yıkanmaktan içten içe
Bir çocuk pencere başında sebepsiz izlerdi
Sert rüzgarların savurup yaktığı inzivaları
Yalnızlıktı ismi yok oluşların
Ölülere mahsustu yaşamak
Kırılmıştı ön yargılara çarpmaktan
Simurg'un ihtişamlı kanatları
Sönmüştü vedalardan mütevellit
Hanelerin sevda tüten ocakları
En akıllıca işti delirmek
Biz de öyle yaptık
Yoksa
İnsan neden gülümserdi ki kar tanelerine.
Sayfa 106Kitabı okudu
İnsan büyüdükçe
Anlıyor gurbetin hazin yönünü.
Ya da omuzları kaldıramıyor onca yükü
Bir zamanlar bayramlarımız vardı bizim
Dedelerimiz elimize harçlık sıkıştırır
Komşularımız küçük şekerlerle kandırırdı.
Bayramlıklarımız kirlenmesin diye
En uslu günümüz olurdu o gün
Ve küçük ağuşumuza deyince ana sıcaklığı
Yahut öpülünce baba denilen kutsallığın emektar eli
İşte ona mutluluk denirdi çocuk dilinde.
Aradan yıllar geçtikçe lisanımız edebimizi aştı
Hep olmak istediğimiz o büyüklük
Çocuksu saçmalıkların en başındaydı
Biz cehaletimize yenilip anlayamadık
Büyüdükçe yüreklerin küçüldüğünü
Bayramların bebeksi narinliğini
Şimdi yediden yetmişe herkesin dilinde aynı soru
Nerede o eski bayramlar
Aslında bayramlar hep aynı bayram
Ortada yanlış giden bir şeyler var
Değişen yalnız insanlar
Değişen yalnız insanlık.
....
Sayfa 129Kitabı okudu
Galiba büyüdüm
Büyüdüm ben anne
Büyüdüm ben öğretmenim
Ama anlayamadım büyüyünce anlarsın dediklerinizi
Anlatamadım da...
Sayfa 76 - Murat KitabeviKitabı okudu
Yunus Çetiner
Yorganım katlı duruyor hala
Yastığım gökyüzü rengi nevresimini soyunalı,
Gürültülü bir geceye misafir
Umutlarım uçurumun kenarında
Kimsesiz,senden habersiz ve sefil
Mutluluğum, gittiğinden bu yana
Takılı bir hüzün ağacının dallarına
Seviyorum sevmiyorum derken bir papatya falında
Koparıldık birbirimizden
Gittin ömrümün en olmadık yerinden
Merak
Gitmek bir eylem değildir küçüğüm
Yürek işine akıl ermez
Bazıları kaldıkça uzaklaşır
Bazıları ise uzaklaştıkça kalır
Şaka gibidir aşk denen mesele
Bedenin yaşarken yüreğin ölür
Geriye bir şarkı,bir şiir, bir o kalır.
“İnsanoğlunun ihtiyacı; incir yaprağını giysi yaptığı dönemdeki kadar yalın olmak, bir hırka ve bir lokma ile gönlü dolup taşan Yunus Emreleri, Mevlanaları örnek alarak, ömrünü güzellikten iyilikten yana harcayarak geçirmektir.”
