Hiç aklıma gelmezdi, aklıma hiç gelmeyeceğin.
Sen canım, dua et; sevdiğin renkleri kimse öğrenmesin.
Yalnızlığımın kederine şifa olur diye, nefes alıyorum.
Hepsi bu işte…
Bir yerlerde, yine en güzel sen gülüyorsun, biliyorum.
Nedir senin gerçeğin ?
Aşk kime yakışır ?
Vuslat kime ?
Canı, seni çekene mi ?
Senin için canından vazgeçene mi ?
Ben ateşin ettiğine değil, beni yangına atana dargınım..
Eceli kullanılmış bir ömür yaşıyorum şimdi
öldüremeyeceksin
artık vurma beni
Cevapları ezberledim
sormuyor
susuyorum artık
Kendi iç savaşıma karşı yapabileceğim en iyi savunma, kalbime yenilmekti belki de…Sen zaten uzaktın.
Kendi dünyamı, kendim de yok edebilirmişim
Sonbahar siniyor şimdi kalbime…
Uykusu biraz daha derinleşebilir anlatamadıklarımın
Bana geleceğin saati söyle…
Tarihi bilmesem de olur , beklerim
Kaybedilmiş dostlar,yitirilmiş beraberlikler,kazanılmış kalpler,ölenler ve geri dönenler arasında herkesin ömrü,kendi şiiri.Bazıları incinir,bazıları incitir.Kırılır ve kırar insan.Gider ve kalır…Unutur ya da unutulur…Bir gün herkes,her duygu,her eşya gibi yerini değiştirir.
Çok seviyorum diyen,hiç sevmiyorum diyebilir.Gidebilir,terk edebilirler insanlar seni…
Buzu,küle çevirebilir;şaşırma.
Sen,
De ki; insandır,yapar.
Kapını sıkı ört,ışığı kapat, ve dinlen.Derin nefesler çek hayatının kalan tarafından.Ruhunun üzerine biraz zaman şer,benliğini yavaş yavaş onaracaktır zaman.Hayatının geri kalan tarafındaki zamana fırsat ver.
Yastığına yanağını öptür.Gecenin karanlığıyla barış,kitap al,balık besle,not yaz,takvim yap kendine.Kendini biriktir.
Bir gün elbet geçecek ve sadece geçene kadar üzül…Kaybettiklerinin ustası olduğunda,kalbinin sevilmemiş ve kırılmamış yerleri yüzüne gülümseyerek.Gün gelecek, o gülümsemeyi bir başkası keşfedecek.
Huylu,huyundan vazgeçmez;
O,yeniden ihanet edecek birisine.
İnsan,insana benzemez;
ihanetiyle yüzleştiğin biri için aşka asla sırtını dönme.
Zamanla verecek hayat
Yeni kimliklerinin
Sen
uzak olup unut şimdi beni
ben
bir gün rastlaşsak bile
hatırlamayacağım seni.