Karanlık ne kadar koyu olursa olsun bir parıltıyı gizlemeye güç yetiremiyor.
Unutmak şaheserdir ama sen hatırla. Hatırladıkça kurtulursun.
Biliyor musun, çocukluğunu başkalarının eşyalarıyla yaşayanlar ömürlerinin kalanlarını da başkasına aitmiş gibi ödünç yaşıyorlar. Her an ellerinden alınacakmış korkusuyla.
Pamuk şeker, çocukların gönlünde nasıl sonsuz mutluluk oluşturuyorsa bir tavır, kötü bir söz de o büyüklükte boşluk oluşturur.
"İstediğin her şey ol. İstediğin her şeyi yap. Bütün sınavları geç, önemli mevkilere gel. Binlerce insan sana hizmet etmek için el pençe divan dursun. İsterse parmağının tek bir hareketi şehirleri varlıktan yokluğa taşısın, yine de sen ne görüyorsan osun. Bir çiçeğe bakarken, bir çocuğa bakarken, bir kadına bakarken ne görüyorsan o. Geri kalan her şey bir yanılsamadır."
Herkes bildiği kadar bilir. Olduğu kadar olur. Olması gerektiğini bilir mi? Bilinmez.
Sayfa 72Kitabı okudu
Gerçek yaşam, senin beklemediğin her şeyin bir araya gelmesidir, dedi.
Sayfa 62Kitabı okudu
Herkes birilerinden, bir yerlerden kaçıp gitmek istiyordu ama gerçekten gidebilen tek kişi yoktu. Gidebilmek rüyası gitmek gerçekliğinden cazipti çünkü.
Sayfa 95Kitabı okudu
Yunus Meşe'nin Öyküleri
Yunus Meşe okurken sokaktaki Müslüman Gencin öyküsünü yazdığını düşündüm. Siyasal bir söylem kullanmıyorum burada. Bilakis Modernleşen, hem batıyı hem doğuyu bilmek zorunda olan yahut ikisi arasında kalan gençleri düşünüyorum. Parka giyip kendini solcu zanneden, cumaya gittiği için içi rahatlayan. Hâlbuki hep eksik. Hiç tam olmamış, Şehrin ana caddelerinde yürüyen üniversite okuyan tipler. Meksika yemeğini bilmediği için cahil sayılan ama tavuk döner yemek zorunda plan insanlar. Bu insanların arada kalma hikayelerinin biraz mizah da bulaşmış halleri...
Sayfa 125 - Ali GüneyKitabı okudu
