tanımak maskedir. sınırları, kuralları getirir kendisiyle.
tanımamak özgürlüktür. insan tanımadığı aynı dili konuşmadığı bir insanın önünde hücrelerine kadar soyunabilir..
ancak ölümle taçlanan bir aşk kusursuzdur. fakat güzel olan onu kusurları ile yaşamaktır.
gitmek diye bir gerçek var hâkimim. kimileri buna tercih diyorlar. bence cinayet.
gözlerimle gördüm, babam gitti. annem aynanın önünde kör makasla kınalı saçlarını hiç acımadan...
İki insanın birlikte söyleyeceği kelimeleri de kaderdendir. Kelimeler bittiğinde yolun sonuna gelinmiştir artık...
Türkü, var ve yok olma eşiğinde büyüyen kadınlarımızın,kendilerini var olduklarına inandırmak için, kuytu köşelerde kendilerine duyurdukları sestir. Ne söylediklerinin önemi olmaz çoğu zaman...
Biliyor musun, çocukluğunu başkalarının eşyalarıyla yaşayanlar ömürlerinin kalanlarını da başkasına aitmiş gibi ödünç yaşıyorlar. Her an ellerinden alınacakmış korkusuyla...
İnsanlar iyilikleri görünür olmayınca yardım etmeyi sevmiyorlar...
Gitmek diye bir gerçek var hâkimim. Kimileri buna tercih diyorlar. Bence cinayet...