Ah... Buraya o kadar çok şey yazmak geliyor ki içimden anlatamam. Mükemmel bir eser, mükemmel bir kalem, mükemmel bir kurgu... Her şey olağanüstü mükemmeldi. Tadının hala damağımda kaldığını hissedebiliyorum bu kitabın oysa üzerinden çok zaman geçti. Hala gözlerimin önüne geliyor Meryem'in, Leyla'nın küçüklükleri, gençlikleri, yetişkin halleri... Çok özledim onları çok ama bir daha okumayı yüreğim kaldırır mı bilmiyorum. Sonunda gözlerim dolu hatta yaş binmiş dudaklarıma bir tebessümle kapattım kitabın kapağını. Nasıl canımın yandığını anlatamam, belki bittiği içindi bu acı belki de yaşananlar, belki de olmayan istediklerim, belki de... Okuyun, bu kitabı okuyun. İnsan olma duygusunu, vicdanı, merhameti, anneliği, sevgiyi, babalığı görün. Ama insansızlığın, vicdansızlığın, merhametsizliğin, anne baba olmayı beceremeyenlerin , sevgisizliğin de ne olduğunu görün ve kendinizi bunlardan uzak tutun. En beğendiğim romanlardan bir tanesidir. 100 yıl hatta 1000 yıl geçsede her satırı hala aklımda kalacak evet bir kez okumama rağmen...
Beyaz Geceler , hikayelerin ilki.
Bu hikayede, sekiz yıldır Petersburg’da yaşayan, hiçbir arkadaşı ve tanıdığı olmayan kahramanımız bir gün; “Dostluğa hazırım, işte elim. Ama lütfen bana aşık olmayın! (S:14)” diyen genç bir
