Bir Sen Gördüm Yüreğimde
Gözlerine bakıyorum
Karanlıktan korkarken delicesine
Gözlerinin koyuluğunda kayboluyorum
Kendimden beklemediğin bir cesaretle
Gözlerimi kapattığım anda
Yüzünü görüyorum
Rüyada mıyım diye düşünürken
Baka kaldım gidenlerin ardından,
Geçen zaman değilmiş meğerse,
Gitti gözyaşlarıyla,
Üşümesin diye üstünü örttüğüm yorgan,
Kaldı geriye,
Toprak ısıtır mı bedenini ey yar,
Söyler misin?
Dilsiz acılar bıraktın yüreğimde
Artık ne sesin var ne de soluğun,
Gitmek mi zor kalmak mı?
Bir ben kaldım gecenin karanlığında,
Bir de yokluğun,
Gitme vakti değildi.
Gittin işte,
Ne kaldı geriye senden,
Bir türkü,
Bir fotoğraf,
Bir de yüreğimdeki yerin
Gittin!
Bir hoşçakal bile,
Diyemeden…
Şiir de demini alsın
Nerdesin Sen💙🌼
Bir köprü parmaklığından
Seyrediyorum bu şehri
Gözlerim hep seni soruyor
Yüreğim seni arıyor
Sen neredesin nerelerdesinGün bir bomba gibi düşüp batıyor
Köprünün üstünden
İnsanlar telâşlı💙
Paça parça geçiyor yollardan
Acaba bunların içinde sen var mısın
Nerdesin nerelerdesinKabaran denizden gelen🌼
O sabırsız sesler kıyıya
Çok uzaklaşmadın biliyorum zira yüreğimdeki yerin hâlâ sıcacık…
Sayfa 176Kitabı okudu
Adalet' anılırken, Kirpiklerindeki dalgınlığın, telaşeli kızgınlığa dönüşmesini izledim... Yüreğimdeki sızı utandı .! Ruhumun bir ucu, cellatın boynunu vurduğu bedevilerin başı gibi avuçlarımın içine düştü alev alev.. Oturduğun demir sandalye, tarihin tekerrürüne ağladı.
Onurlu başının göğe ermesi gibiydi, yerin dibine geçişim..
Omuzlarımda zifirden ağırlık. Gözlerinden kaçışım.. Aahhh ağlayamayışım...
*Şehlâ
Öyle içten ki yüreğimdeki yerin;
Çıkarı yok, çıkası yok, çıkarasım yok..
Can Yücel
Öyle içten ki yüreğimdeki en derin yerin;
Çıkarı yok, çıkası yok, çıkarasım yok
_İnsanIar, kuşIar gibi uçmayı, baIıkIar gibi yüzmeyi öğrenmişIer ama insan gibi yaşamayı öğrenememişIer.
_Görmek isteyenler için ışık, istemeyenler için karanlık vardır.
_Hiçbir şeyi kendisi kadar sevmeyen insan, sevdiği varlıkla, kendi kendisiyle baş başa kalmaktan çok hiçbir şeyden korkmaz. Her şeyi kendi için arar ama en çok kendinden kaçar.
HOŞÇAKAL..
“Kalabildiğimiz tek yer, ötekilerin bellekleridir.” (s.42)
Oruç Aruoba, Yürüme
Güle güle üstadım... O kadar üzgünüm ki..yüreğimdeki yerin baki.🖤
"Sen, hayatım boyunca benimle konuşan ilk beyaz kadınsın. Deniz kabuğu filan alırken konuşurlar elbette ama hiç benimle ilgili som sormazlar."
İçimde bir şeyler kıpırdandı, yüreğimdeki ağır bir taş yerin den oynamış, yuvarlanmaya başlamıştı. Üzüntüyle ona dön düm, bakışlarım onunkileri ilk kez aynı yoğunlukta karşıladı. Aramızda, sözcüklerin olmadığı, sessiz, derin bir konuşma geçi yordu.
"Yıllar var ki hiçbir kadınla beraber olmadım."
Gözlerimi aniden kaçırdım. Gergin, ağır, ılık bir sessizlik başladı. Rüzgarın darmadağın ettiği saçlarımı düzeltmeye uğra- şıyordum. Acı doluydu söylediği; içtenlikle, hiçbir kızgınlık, yalvarma ya da ima içermeden, dolambaçsızca dile getirilen, eski bir acı. Ne söyleyeceğimi bilmiyordum. İçimdeki taşlar hızla yu varlanıyorlardı, duygularımın bir kaynaktan fışkırırcasına boşal malarından korktum. Ben de, diyecektim neredeyse, ben de uzun zamandır hiç kimseyle olmadım. Olamadım. Kendimi to parladım; bir kadının, yabancı bir erkeğe, kendi cinselliğinden söz etmesinin tehlikelerini biliyordum ne de olsa. Öylece kıpır damadan duruyor, sessiz, çaresiz bakışlarla okyanusu seyredi yordum. Rüzgar saçlarımı yeniden dağıtmıştı.
Sayfa 29Kitabı okudu
