_İnsan nasıl canını kurtarmak için kaçarsa bir ayıdan, ben de öyle kaçıyorum karım olduğunu iddia eden o karıdan. Ben artık kendimin değilim. Ben bir eşeğim. Bir kadının kocasıyım. Üstümde hak iddia eden kadına aitim. Siz nasıl atınız üstünde hak iddia ediyorsanız o da benim üstümde öyle. Bir hayvana sahip çıkar gibi istiyor beni. Hani beni bir
Soyunmama gerek yok ki
Girmek için koynuna
Benim ruhum üryan yar
Almışsan yatağına beni
Tenime değil / Yüreğime
Sözüme değil / Özüme dokun
Beni yüreğinle sar.
Sayfa 21 - Ayata Kitap, Birinci Baskı, Eylül 2017, AnkaraKitabı okudu
Beni şefkatle denize attın
Hayatımı kurtardığını sanarak...
Lakin bilmiyordun ki
Yüreğimi sana bıraktım...
Sorsaydın bana ,
Ellerinde kalırdım
Yüreksiz yaşamaktansa
Yüreğim ölmeye razı olarak...
"Ağladığımda tut ellerimi
Tuttuğun ruhum olsun
Yüreğime dokun,
Sar sımsıkı dost sıcaklığınla
Sardığın yüreğim olsun
Yüreğim ruhumda...
Ruhuma dokun, bakışlarınla."
"Yeter ki yüreğime dokun, aşamayacağım dağ, tepemeyeceğim yol olmaz," demişti. Oysa ki o yüreğe mezarlarını dikmişti, hasretini çektiği her ne varsa. Bu yüzden ölmeden çürüyordu.
Yorgunum bu gece hemde çook
Kendim bile fazlayım sanki kendime
Gözümden sağanak ha indi ha inecek
Biliyorum, yatağımda bu beden dinlenecek
Lakin ruhum...
Yorgun bu gece hem de çook...