Jîn( Kadın)
Yazmasının altına indikçe,
Dağın zirvesine tırmanıyordu renkler.
Zeytuni gozlerine jine,
Kurulmuş barikatlar,
Yanaklarına yağmurlardan
Kaç hendek kazılmış sayamadım.
Yıldızları mı düşürdün beton çukurlara,
Derler ki zaman her şeyi iyi edermiş,
Zamanla her şey unutulur gidermiş
Bir de bana sor, o gözyaşları ve kahkahalar,
Bugün halâ canımı yakar, yüreğimi dağlar!
Kimileri papazlara gider, kimileri şiire; ben dostlanma giderim, kendi yüreğime giderim; ben, sözcük dizileri ve kırık dökük parçacıklar arasında kırılmamış bir şey aramaya - ne ayda ne de ağaçta yeterli güzelliği bulan ben; bir kişinin bir başkasına dokunmasıyla yetinen, ama bunu bile yakalayamayan ben, öylesine kusurlu, öylesine güçsüz, öylesine anlatılamaz yalnız ben. işte orada oturdum.
Sayfa 340
Yüreğime benzin döküp kibrit çakan;
Ey usta kundakçım iz bırakmayan!
Sayfa 291Kitabı okudu
Ağlatma beni,
Acılarımdan sızan yalnızlıkla
vardım kapına..
yağmur yağacak gözlerinden biliyorum,
vurgun yiyeceğim,
bir tutam eylülle geldim kapına,
hüzünler içeceğim biliyorum..
çarmıha gerilecek isyanlarla geldim
müsellah acılarımı getirdim sana,
zamana inat kurgular çürüttüm,
susku getirdim gecenin gözlerine..
gözlerimden ürküyorsa
Duyuyorum kanın tutuştuğunu damarlarımda,
eriten kızıl alevin yüreğimde tutkuları.
Kadınlar, su dökün acıyın da;
her şey yanıp gidince
kıvılcımlar uçacak yalnız rüzgârda.
