Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
3
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
"Neden bütün aşıklar denize bakmayı severler, biliyor musun?"
"Çünkü aşklarının ufuk gibi sonsuz olduğunu düşünürler. Hayali olan duygularını, hayali olan bir çizgiye bildirirler."
Görünmenin ve yok olmanın bilgeliği hiçliğin içinde gizlidir ve bu nedenle cömert bir sütanne gibi kendimizi hiçliğe teslim etmemiz gerekir...
Ben hiç kimsenin gitmeye cesaret etmediği yere giderim ve neden biliyor musun? Çünkü korkmam. İlişkilerin yarattığı yalanın içinde yaşamadığım için, hiçbir şeyden korkmam.
Zaten hayatta olması, yapılması gerekenler de bunlar değil midir?!
Hayatım boyunca elimden geldiğince iyi davranmaya çalıştım, dürüst olmaya, çalışmaya, kendime bir aile kurmaya, becerebildiğim kadarıyla sevmeye uğraştım; işte hepsi buydu, terazinin kefesine koyacaklarım bunlardır.
Keder akıyor damarlarımdan...
Günün karanlığı, gecenin karanlığı, yaz ortasının karanlığı. Ve karanlıktan doğan bir kesinlik: İçinde ilerlemek zorunda olduğum bataklık kederimdi.
Bizi kırılgan kılan, yapmacıklıktır. Dehşeti uzakta tutabilmek için kendimizi nesnelerle, eşyalarla, putlarla doldurmamız gerekir ama bu biriktirme, rahatlama sağlayacağı yerde, daha da büyük bir korku yaratır; o da kaybetme korkusudur. Ne kadar çok bağımız varsa, o kadar çok panik içinde yaşarız; insanlar ölürler ya da bizi terk ederler; nesneler kaybolur, kırılır, çalınır ve kendimizi bir anda çırılçıplak bulabiliriz. Çıplak ve çaresiz.
O delik ilk yürekte açılır...!
...hayatıma bir delik açtın, bakışın, sesin, sorularınla içeriye sızdın.
Bu aralar tam da böyleyim!!
Nereye gidersem gideyim içimde bir öfke, yangından kaçma acısı ve arzusu vardı; yangın her yerde izliyordu beni, giderek büyüyor, giderek zarar verici bir hal alıyordu.
Bazı anlarda;
Akıl gidiyor ama kalp dayanıyor; kalp artık boş bir midye kabuğu haline gelen bedende bile yıllarca çarpmayı sürdürebilir.
Belki de güzel şeylerle beslenmenin, dehşete bir panzehir oluşturacağına inanıyordun.
“Yürek,” diye sürdürdü sözlerini ”bu savaşın yaşandığı yerdir, iyi niyetlerle kötü niyetlerin çarpışması burada yaşanır.”
...ancak doğal ve özgür davranmakla farklı bir dünya doğacaktır.
Kendimi canlı hissetmem için acıya gereksinmem vardı, acı damarlarımda hemoglobinle birlikte akmalıydı, gerçek varoluşun tek tolu buydu.