“Yürümek, dönüp bakmamak arkaya. Arkada ne var ? Yan yana asılı duran resimlerin korkutucu düşlerle yüklü can sıkıcı renklerinden başka. Susmak, tanımak , sevmek.”
Acının da gündelik bir alaya dönüşebileceğini, kötü ama acıklı bir filme gözyaşı dökenlerin gerçek acıya aldırmamalarının nedenini düşünmeye çabalıyor; bu kaba aldırışsızlığı suçlamamaya.