Elâ birden eski saflığıyla:
- Ben gebeyim galiba.
Aleko, anasının üvey olduğunu birdenbire öğrenmiş bir çocuğun kırıklığıyla sordu:
- Kimden?
- Kimden olacak senden tabii!
- Ama biz o... şeyi yapmadık ki, yani çocuk yapmak için...
- Biliyorum, ama onca öpüştük... ne bileyim işte, hastalanmadım bu ay.
- Öpüşmekten çocuk olmaz.
- Ben de biliyorum ama işte...
Bir sonraki erkek nedense hep bir öncekiyle kıyaslanır. Bir sonraki kadının hep bir öncekiyle kıyaslanması gibi. Sanki yeni marka bir araba alınmış da bir önceki markayla kıyaslanıyor. Çünkü hep bir eşya alır gibi, görülür kadın ya da erkek.
Kim aynadaki görüntüsünü usanmadan seyredebilir? Kim kendi sesini dinleyebilir saatlerce çıldırmadan?
Kendisini tamamlayacak parçanın bir başkası olmadığını anladığında, yürüyecektir Elâ...
"Ayağını yere sıkı basacaksın. Güçlü olmayana ekmek yok bu hayatta. Savaşmayana ekmek yok."
"Öğretmen, elinde iki kalem, hep aynı çocukların başlarını karıştırdı, hep aynı çocuklar sıfır numara tıraş olmaya gönderildi. Ayıklandı bitler; sınıfın yaşça büyük, akılca küçük çocukları ayıklandı. Ayıklananlar arka sıralara oturdular. Önde oturan çocukların anaları daha sık gelmeye başladılar okula; geldi analar gitti analar, önde oturan çocukların kazınmadı kafaları."
Sayfa 28
"Elâ, canının içi olmanın, komşunun piçi olmaktan niçin bunca önemli, alay edilesi bir şey olduğunu anlayamadı bir türlü. İlerde, büyüyünce, 'komşunun piçini' takmayan bir toplumda yaşadığını anladı."
Sayfa 24
"Birbirlerinden çok daha zengin, çok daha yoksul çocukların nasıl birlikte oynadıklarını, hatta oynayıp oynamadıklarını bilmezlerdi."
Sayfa 23
