Kendi acınası yaşamlarına şekil veremeyen ruhlar, kendilerine
bir hayat ortağı bularak onun hayatına şekil vermeye çalışıyorlardı.
Çünkü, kendi hayatlarının şekli kalmamıştı...
Sayfa 47 - Kitapyurdu Doğrudan YayıncılıkKitabı okudu
Belki bir gün, geride kalan kısmımı tamamlamak adına kapımı
çalarsın. Sana, tokalarımda kaybettiğim ölmüş saçlarımı gösteririm. Pencereden dünyaya tükürürüz birlikte...
Sonra af dileriz,
üzerlerine tükürmediğimiz insanlardan bile...
Sayfa 53 - Kitapyurdu Doğrudan YayıncılıkKitabı okudu
Ölünceye kadar sevecektin beni diye, babamı suçlayacağım.
Papatyalar ekeceğim çürüyen bedenine...
Haykıracağım yine, aşk
yalnızca filmlerde kaldı diye...
Bir gün, boğazını sıkarak bir suç daha ekleyeceğim, sokak
lambalarını kıran ellerime.
Söyleyeceğiz şarkılarla birlikte...
İnsan, hayatta bir kez sever diye...
...insan, hayatta bir kez âşık olur...
...hayatta bir kez kanar...
...bir kez doğar...
...kez ölür...
Sayfa 55 - Kitapyurdu Doğrudan YayıncılıkKitabı okudu
yusuf kuyusundan çıkılmaz!
çünkü yusuf kuyuda sürekli Allah’ladır
bu dünya Firavun’a darken Yusuf’a yardı
Sayfa 86Kitabı okudu
"Yoksul bir yalnızlık, en fazla kaç mevsim sürer?” dedi, çöp
tenekelerinde kaybettiği nefesini arayan ihtiyar dilenci.
Dedim ki,
“Ciğerimi didikleyen parmak izleri güneye göç etti."
Sayfa 84 - Kitapyurdu Doğrudan YayıncılıkKitabı okudu
Dünya; tel örgüler ve mayın hatlı sınırlarla ayrılmış fiziği, karbonmonoksit kokulu dudakları, petrol ve doğalgaz yüklü kimyası,
yalnızca filtreli fotoğraflarda kalmış biyolojik çeşitliliği ve sahtekâr
kelimelerle ateşlediği nükleer bakışları ile odamın kapısından göz
kırpıyordu...
Masum çocukların henüz çürümemiş ölü bedenleri ve koca bir hiç uğruna can vermiş yeşil üniformalı genç askerlerin
kanlı postalları, kör ve dilsiz dünyanın kepçe kulak deliklerinden
dışarı sızıyordu...
Sayfa 25 - Kitapyurdu Doğrudan YayıncılıkKitabı okudu
