"Bugünkü benim son aldanışım olmayacak. İnsanlara güveniyorum."
Birden kaldırımlardan taşan kalabalıkta onun da olabileceği aklıma geldi.
Sayfa 1Kitabı okudu
"Sustu. Konuşmak gereksizdi. Bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. Biliyordu; anlamazlardı."
Kitabın son cümlesiKitabı okudu
İlkokulun beşinci sınıfındaki öğretmenine benziyordu: yumuşak, genç bir kadın. Sabahları sokaklarda simit sattıktan sonra okula gelen Kürt Muhittin, adını 'Çekirdeksiz' takmıştı. Sınıfın büyüğüydü. Başöğretmen gelmişti bir gün, dövmüştü. 'Anası oğlan doğurmuş, Zebercet hamur yoğurmuş' derdi. Kadının adını yazdı. Ne dersi veriyordu kimbilir; yetişkin erkek öğrenciler nasıl dinlerdi?
Sayfa 28Kitabı okudu
Olmuyordu. Huzurunu yaşadığı günde bulamayan insana kurtuluş yoktu.