Günün aydınlığında ilk düşüncem sen
Seni soluyorum
Seni görüyorum
Seni içiyorum
Seni kokluyorum
Seni okuyorum
Seni yazıyorum
Seni yaşıyorum
Sen eksilmiyor benden
Günün aydınlığında bilinmez ilk düşüncen
Soluyorsun
Görüyorsun
İçiyorsun
Kokluyorsun
Okuyorsun
Yazıyorsun
Yaşıyorsun
Ve iz yok benden.
Öyle bir yaşayacaksın ki
Bir gül gibi yetişeceksin içimde
Huzur dolu bahar rüzgarları yerine
Istıraplı yağmurlar yağdıracaksın gönlüme
Büyümek için tüketeceksin içimdeki güneşi
Öyle bir yaşayacaksın ki içimde
Yavaş yavaş büyüyüp olgunlaşacaksın
Kaplayacaksın dört bir yanımı
Ele geçirdiğine acımasızca hükmedeceksin
Dikenlerin batacak kalbime,
İnsanların birbirini
Kırdığı, hor gördüğü, kıskandığı, aldattığı
Bitmez tükenmez gürültülü dünyada
Kitapların korkutucu derecede sessiz
Aynı zamanda rahatlatıcı
Yalnızlığına doğru ilerliyorum.