Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
128 syf.
7/10 puan verdi
Çocukluk yaşamından yetişkinlik çağına kadar bir adamın nasıl insanlarla az iletişim kurmak için başvurduğu yolları ve kendini beğendirmek için uğraştığı çabaları görmekteyiz. Toplumsal yaklaşımlar irdelenmiş ve eleştirilmiştir. Karakterimiz Yu-çan, hayatı kendi doğrularıyla aramaktadır. Kadınlar tarafından çok sevilen ve çevresi tarafından da yaptığı soytarılıklarıyla ve güldürmecelerle tanınan bir insandır. Fakat yaptığı tüm bu şeyleri gerçekten isteyerek yapmamıştır. Hayat anlamında memnuniyetsizlikleri mevcuttur. Hayattan kaçış yolları aramaktadır. Kendini hor görmektedir ve birçok ortamda hep geri plana kalmak ister.
Okuma dili olarak kolay okunan bir kitap oldu, sıkmadan hikaye aktı gitti. Bu kitapta şu gerçekle yüz yüze kalıyoruz, çevremizde mutlu insanlar ne kadar mutlu? Ve gerçekten mutlular mı….
Hafta sonunu güzel değerlendirmek için çerezlik olarak okudum. Sıkılmadan kahve yanında okuyacağız bir kitap.
Önce yazarın bu kitapta üzerine konuştuğu eserleri okumanızı tavsiye ederim
Kitaplarla bir yıl başlığında yıl içinde okuduğu kitapları aylara göre sıraladığı bir liste ile başlıyor eser, bu detayı aklınızda tutun.
Bu bir günlük. Gittiği yerlerde fırsat buldukça oturmuş yazmış sevgili Manguel. Özelliği şu ki yaşadıkları ve gözlemlerini okudukları ile ilintileyerek kaleme almış. Yazarın kalemini çok seviyorum bu ayrı, fakat
Kurtlarla Koşan Kadınlar yazarının ailesinin etnik geleneklerinin hareketle öykünün ethosunu gözler önüne seriyor.Bunlar Clarissa'nın öykü ve şiirlerinin kökenlerini aldığı gelenekler.Bir yandan da ruhun hayatını desteklemesiyle şöyle ki, yazarın bu verimli topraklarda bir psikanalist olarak eğitim görmesinden ziyade, düpedüz bir kavim hayatı yaşayan ve okuma yazması olmayan bir mirastan gelen bir çocuk olarak uzun bir süre geçirmiş olmasından da kaynaklanıyor.
Hem psikolojik, hem de tinsel bir belge bu anlatılanlar.Bireyleşmeyle ilgili bilinçli bir çalışma aynı zamanda.İçsel hayat üzerine yüz masalı kapsayan beş bölümlük bir dizinin ilk kısmı.Calişma iki bin iki yüz sayfanın yazılması yirmi yıldan fazla sürüyor.Çalisma özünde bütünsel içgüdüsel doğayı hastalıklı halinden kurtarmaya ve onun doğal dünyayla ruh dolu ve temel psişik bağlarını göstermeyen çalışıyor.Bu çalışmalarla şu önermeye varıyoruz: Tüm insanlar yetenekli olarak doğar.
Kitap bir oturuşta okuyup kalkıp gideyim gibi değil, okuyup üzerinde düşündüren, kapanıp tekrar tekrar açılması gereken bir kitap çünkü yavaş yavaş ve uzun bir zaman diliminin sonucu.
Her kadının okuması gereken bir kitap,okuyun,okutun.
Mutluluk- İnceleme
Aslında bu kitaba daha önce başlamıştım hatta 135. sayfaya kadar da okumuştum ama sonra hem yazarın olayları yaşıyormuşsunuz gibi etkileyici anlatımı( etkileyici anlatımı tabii ki iyi ama olayları yaşıyor gibi hissetmek kötüydü)hem konunun ağır olması nedeniyle devam edememiştim ve bırakmıştım. Sonra yarım kalan kitaplarımı tekrar okuma ve bitirme
Geçmiş zaman kedileri, 1870'lerden 1950'lere kadar kedilerin edebiyatta nasıl bir yeri olduğu sorusunu cevaplıyor. Daha önce gazetelerde yayımlanmış olan Halit Ziya Uşaklıgil, Ahmet Haşim, Hüseyin Rahmi Gürpınar gibi yazarların hikâyelerinden kesitler sunuyor. Kitapta Arapça- Farsça kelimeler, tamlamalar çok fazla kullanıldığı için okuma hızı ister istemez düşebiliyor. Bu da bende bir kopukluk yarattı, sürekli dipnot kısmına bakmak metinden uzaklaştırıyor ve dikkat dağıtabiliyor. Bu durumu göz önüne alarak okumakta fayda var. Fakat yüz otuz beşinci sayfadan sonra akıcı bir dilin ön palana çıktığını söyleyebilirim. Aralarından Ziya Osman Saba'nın kedi adlı hikâyesini pekâlâ sevdim. Diğerlerine göre çok daha derin bir anlamı ve anlatımı vardı. Aynı zamanda bir hayvanı alelade sevmenin değil gerçekten değer vermenin, hayatımızı şekillendiren travmaların sevdiklerimize nasıl bu denli zarar verebileceğinin, herhangi bir varlığı coşkuyla sevmenin vahşeti beraberinde getirdiğinin en iyi örneğiydi.
Bir hayvansever olarak İstanbul sokaklarında dolanan kimilerine göre nankör veyahut düşman olarak adlandırılan bu tekinsiz kedilerin ruh hallerini, insanlarla nasıl ilişkilerinin olduğunu okumak oldukça keyifliydi.
-"Hanım! En son cevabını isterim. Ya ben ya kediler?"
-"Kediler."
Bundan yaklaşık 20 yıl önce Mor ve Ötesi solisti Harun Tekin herkesin söylediği bir sözü herkesten farklı söyledi: Bir Derdim Var... İnsan olmanın doğası dert kavramı ile iç içe tabii ki ama bu dile getiriş tarzındaki içtenlik ve derinlik bir dert olsun eksilmemize yardım etti belki de.
Dertli insanların ortak dertlerinden biri de sadece kendi dertleri ile dertlenmemeleridir diye düşünmüşümdür her daim. Bir yerde beş yüz yaşında bir zeytin ağacı kesilmiş kesilmiş, bir anne kedi açık bırakılan bir pencere yüzünden kaybolmuş, bir fotoğraf sanatçısı çektiği fotoğraf sebebiyle intihar etmiş, bir çocuk yetimhanede günlerce işkenceye maruz bırakılmış... gibi gibi
Gök Mavisi Denizdeki Ev bu dertlerden biri üzerine fazlasıyla neşeli ve fazlasıyla karamsar renkleri o kadar başarılı bir biçimde birleştirmiş ki benim için yazarın tüm kitapları artık okuma listesine eklendi.
Her karakter üzerine verilmiş fazla mesai, araya sıkıştırılmış basit görünümlü her cümlenin ikincil anlamlarının düşündürücülüğü, kapaktaki renkli çizimin aslında uçurum kenarını resmetmesinin zıtlığı bir okur olarak aldığım keyfi en tepe noktaya koymada ayrı ayrı birer destek.
Bir Derdim Var... hatta birden çok derdim var fakat bu kitap o dertlerden biri değil.
Okuduğunuz için teşekkürler.
Şu an hatırlayamadığım bir nedenden dolayı yazara ve kitaplarına karşı önyargım vardı. Okumam demiştim. Kitap karşıma çıkmaya başlayınca, kitap tavsiyelerine güvendiğim 
Serpil arkadaşımın oku demesiyle kitap hakkındaki yorumlara baktım. Yüz yorum yapılmışsa bunların doksan tanesi olumlu yönde olunca merakıma yenik düştüm. Zaten niye okumam
Ne yalan söyleyeyim kitabın kalınlığı gözümü çok korkutmuştu. Üstelik ilk üç yüz sayfada ciddi adapte sorunu yaşadım. Kitaba eklenen yeni karakterleri tanımaya çalışmak ve gidişatı hangi yönde etkileyeceklerini anlamaya çalışmak biraz yorucu gelmişti. Lakin bahsettiğim yerden itibaren belki de artık konuya daha hakim olmanın verdiği rahatlıkla
·
Puan vermedi
Ümeyyeoğulları, haramı helal saymadan, hiçbir din bağını çözmeden işi bırakmamışlar. Zulümlerine uğramayan bir ev, çadır, ova, yurt kalmamış.
''Allah'ım, onları sapıklıklarından kurtar, hidâyete ulaştır; böylece de bilmeyen, hakkı tanısın, sapıklıkta direnen, ondan vazgeçip ayrılsın.''
Hz. Ali, bir hutbelerinde
2021 Booker Ödülü adayı “Sonbaharın Sonu (A Town Called Solace)” kitabı Kanadalı yazar Mary Lawson tarafından 2021 yılında kaleme alınmış.
İki yüz altmış beş sayfalık bu kitapta okur, üç karakter üzerinden olayları görüyor: Clara, Liam ve Elizabeth.
Yedi yaşındaki Clara’nın ablası Rose, annesiyle tartıştıktan sonra evden ayrılır ve ardından aile kayıp ilanı verir. Bu süreçte okuyucu Clara’nın ablası, ailesi, komşusu Elizabet ve sonradan kasabaya gelen Liam ile olan ilişkisine tanıklık eder.
Elizabeth hayatının son günlerini hastanede geçiren ve çocuğu olmadığı için yıllar önce komşusunun oğlu Liam’ı kendi oğlu gibi benimsemiş biri. Arada sırada mektuplaşan Liam ve Elizabeth neredeyse otuz senedir görüşmez ve Elizabeth, Liam’a yazdığı bir mektup ile evi ona bıraktığını haber verir. Mutsuz giden sekiz yıllık evliliğini sonlandıran Liam ise gelen mektup ile Elizabeth’in evine kısa süreliğine taşınmaya karar verir ve olaylar başlar.
Clara’nın ablasının dönmesi umuduyla yaptığı şeyler çok etkiledi beni. Ne gibi mi? Ablasının eve geri dönmesi umuduyla pencerenin önünde beklemesi, dişlerini belli sıraya göre fırçalaması gibi.
Mary Lawson, her detayı özenle işleyerek okuyucuya derin ve gerçekçi bir deneyim sunmuş diyebilirim. Yazarın Clara'nın, Liam'ın ve Elizabeth'in duygularını da ustalıkla aktarması, okuma deneyimini zenginleştirdi benim için.
Abla-kardeş, çocuk-anne/baba ilişkisine dair okuma yapmak isterseniz kesinlikle tavsiye ederim.
Kitapsever dostlarıma kitaplarla güzelleşen vakitler diliyorum.
Bizi her zaman birikimler ve stres değil, anlar hasta ediyor.
NeuroFormat sistemi ile başarı odaklı bir çalışma yapmak uzun yıllardır yapmayı istediği hatta genel planlamasını yaptığı bir çalışmayken sağlık gibi daha öncelikli ve önem sırası daha mühim olan çalışmalarda bulunan
İnsan isimli eserinden sonra Hayat ve Zamane eserlerini okuyanların aynı tadı almayacağını düşünüyorum. Bende Engin Geçtan okumayı bu kitabıyla birlikte sonlandırıyorum. Kitabın kapak resminden ve isminden dolayı daha farklı beklentiler içine girmiştim. Fakat yine sizleri kolay bir okuma beklemiyor. Hayat isimli kitabı gibi yine kısa olan bu yüz sayfalık kitap yine bir çırpıda bitmiyor. Sindire sindire, özümsüye özümsüye okumanız lazım. 21 denemeden oluşuyor. Fakat denemelerde yine bir konu üzerinde ilerlemiyor. Farklı farklı konulara psikiyatrinin diliyle değiniyor. Ne anlamayacağımız bir dil ne de şıp diye hemen anlayacağımız bir dil. O yüzden kitap ağır okunuyor.
Engin Geçtan geniş bir zaman aralığını alarak Türkiye'de yaşanan davranış şekillerine, değişen davranışlara psikiyatri açısıyla bakıyor. Bu arada zamanla değişen insan davranışlarıyla birlikte kendi tedavi yöntemleri de zamanla değişiyor. Klinik deneyimlerini otorite, öfke, sıkışmış kızgınlıklar, persona ve gölge, özerklik, kimlik sorunları, çocuk yalnızlığı konuları üzerinden biz okurlara aktarıyor.
Engin Geçtan'ın zaman içinde en çok sevdiği zaman şimdiki zaman. Ne geçmişe takılıp kalın, ne gelecekte yolculuk yapın şimdiki zamanın keyfini yaşayın. İyi okumalar...
“Kuşkusuz, evrenin yaratıcısı daha iyi bir yöntem planlayabilirdi;
ama bu belirli evrenin yarattıkları, bu belirli yönteme katlanmak zorundaydılar”
Jack London
Jack London, Martin Eden romanını kaleme aldığında genç yaşında uluslararası başarı kazanmış bir yazardı. Buhranlı bir döneminde çıktığı Güney Pasifik’teki deniz yolculuğunda yazdığı bu
Uzakdoğu kültürüne, yaşayışına, edebiyatına ilgim olmasına rağmen, onlara özgü “Haiku” adını verdikleri bu türü anlamakta çok zorlandım. Haiku, çok az kelimeyle fazla duygu, düşünce, fikir ve durumu anlatıyor olabilir. Derin anlamları barındıran bu tür, ait olduğu kültüre özgü nitelikler taşır. Uzakdoğu kültürü ve haikuların doğma ihtiyacı hakkında yeterince bilginiz yoksa önce orayı detaylıca bir araştırmanızı tavsiye ederim.
Başo’ya gelecek olursak, Oruç Aruoba, bu kişinin haikularına çevirmenlik yapabilmek için çok ciddi zaman ayırıyor. Kitap içerisindeki haikuların hemen hemen hepsinin altında çevirme durumuyla alakalı süreçleri anlattığı bölümler bulunuyor. Bu bölümler kronolojik sırayla ilerliyor. Kitapta toplamda iki yüz yetmiş beş Haiku buluyor.
Benim için çok verimli bir okuma olmadı. Oruç Aruoba, bu dünyada konuşabilmek, sohbet edebilmek fırsatı bulmak istediğim yazarlardan biri idi. O sebeple elinin, kaleminin, ilgisinin değdiği her kitapla buluşmak istedim. Sadece bu kitap için yeterli bilgi birikimine sahip olmadığımı ve verimli bir okuma yapamadığımı düşünüyorum.
