Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.15
Birinin elinde görüp aldığım bir kitaptı. Bağırsağın hayatımızdaki öneminin çok fazla olduğunu düşünemlerdenim kitapta da ne kadar önemli olduğunu görmüş oldum. Bağrısak tüm yaşantımızı, duygularımızı olumlu olumsuz etkiliyor. Bağırsak ikinci beyin ama önce onu memnun edersek beynimiz de mutlu olacağa benziyor. Okunmasını tavsiye ederim. Farkındalık yaratıyor. Programı yüzde yüz uygulayamam ama ayak uydurmaya çalışağım.
Yarım yamalak biten bir kitap. Yeniden yeniden anlatılan olaylar, karekter ve bölüm fazlalıklarıyla dolmuş valla. Uşikava ne mana pardon? Yani gayet bir bölümün yetebileceği bir yeri var kitapta, neden sayfalarca yazılmış? Okurken de zaten bana hani, bir şekilde konuyu bağlayıp bunları birleştirelim diye yazılmış bir karekter gibi geldi. Bir de
suphistike
Bir insanın Ulysses’i okumaya yeltenip sonuna gelmeyi becerebildiğinde, bu süreç boyunca bir huşu, bir irkilme, bir akıl tutulması, bir esriklik yaşamış olduğuna yüzde yüz eminim. Çoklukla bende olduğu gibi “Bunu bir insan evladı yazmış olamaz!” demiş olması da muhtemeldir. Hele o son bölümler... O nasıl bir tek cümledir? O nasıl bir genelev sahnesidir? O ne müthiş bir mahkeme sürecidir?
suphistike
Edebiyat eleştirmenlerinin oylamasıyla tüm zamanların en büyük Türk yazarları arasında birinci sırayı Oğuz Atay’a verdiklerini okuduğumda inanın hiç şaşırmadım hatta tam tersi oldukça sevindim ve hak verdim. Tutunamayanlar ve Tehlikeli Oyunlar’ı okuyan bir okuyucunun, Ulysses’i okuduğunda yaşadığı irkilme, akıl tutulması, hayret ve hayranlıkla eş değerde ve eş düzeyde bir ruh hali yaşadığına yüzde yüz eminim. Çoklukla okuyucunun bu kitapları okuduğunda bunu bir insan yazmış olamaz demiş olması muhtemeldir. Aynası iştir kişinin lafa bakılmaz diyen Ziya Paşa, bu sözüyle kendisinden sonra yaşayacak olan Oğuz Atay’ı önsezisiyle işaret etmiş olabilir.
suphistike
"Biri pazardan bir hindi almış. Evin bahçesine hindiyi bırakmış. Hindi, bu insanla ilk günü olduğundan bu yabancı varlıktan çok korkmuş ve köşe bucak kaçmış. İnsan ona güzel bir kümes yapmış, taslara yem ve su koymuş. Bir yandan da güleç bir yüzle bir şeyler mırıldanıyormuş. Hindi sindiği köşeden bu yabancı varlığın davranışlarını gözlemliyormuş. Yabancı o ana kadar ona saldırmadıysa da temkini elden bırakmamış. İnsan, işlerini bitirince eve girip gözden kaybolmuş. Ertesi gün, yabancı elinde yem ve su ile bahçeye gelmiş. Hindi o rahat kümesinden fırlayıp yine uzak bir köşeye kaçmış. İnsan yem ve suyu taslara koymuş, hindiye tatlı, iltifat dolu sözler söylüyormuş bu arada, yine güler yüzüyle. Hindide korku, kaygı ve tereddüt biraz azalmaya başlamış. Ertesi gün, insan yine aynı şekilde yem ve su ile gelmiş, hindiye okşayıcı sözler söylemiş. Hindide bu yabancıya karşı yavaş yavaş güven duygusu oluşmaya başlamış. Dördüncü, beşinci gün derken yüzüncü gün olmuş. Hindi, çoktan hükmü koymuş: ‘O şahane varlık, o hasretle bir an önce yanıma gelmesini beklediğim aziz dost, güzel insan nihayet göründü işte. Elinde yine yemim ve suyum var. Artık bende kuşkudan eser kalmadı. Artık yüzde yüz eminim ki insan hindi için bir tehlike arz etmiyor. Yüz günlük gözlemlerim sonucunda elde ettiğim kesin bir bilgi var ki insan hindinin en iyi dostudur.’ Yüz birinci gün gelir. O nadide varlık bahçeye girer, elinde bir bıçak vardır ve hindiyi keser.”
Bu öyküyü alıntıladığım müthiş kitap...
Kitap King standartlarına göre çok kötüydü. Sıkı bir King hayranı olarak bunu kesinlikle belirtmek istiyorum. Kitabı sevmedim ancak kitabın sonunda yazarın eklediği bir not var ki, zaten kitabın sevilmesi için yazmadığını, sadece yazmak istediğini söylüyor okuruna. Yıllar önce bir gazete kupüründe okuduğu bir olayı -sonradan kupürü kaybetmiş- düşünmeyi bir türlü bırakamamış. O kupür canlanıp kafasında bir olay haline gelmiş; en çok da karakterlerinin bu olayla nasıl baş ettiğini görmek King'i heyecanlandırmış. Kısaca adam yüzde yüz kendisi için yazıyor, sizin de bunun bir noktasında hayal dünyasına dahil olmanıza izin veriyor. Misafir umduğunu değil bulduğunu yer mantığı biraz. Ama ben King'in bu olayına bayılıyorum, o yüzden kitaptan her ne kadar hoşlanmasam da bu King'in kitaplarına duyduğum sevgiyi asla değiştirmiyor. Hepsini okumaya kararlıyım.
