Yüzümü size çeviriyorum, siz misiniz?
Elimi suyu uzatıyorum, siz misiniz?
Siz misiniz, belki de hiç konuşmuyorum
Sayfa 165Kitabı okuyor
Sana Bir Tanrı Getirdim
Hani o iki kişilik dünyalar bizimdi
Hani sen iyiydin
Halden anlardın
Hani sen git demiyecektin bana
Ve ben herşeye rağmen gelecektim
İçimde bir umut
Ellerimde olgun meyvalar
Dünya nimetleri
"Yüzümü size çeviriyorum, siz misiniz?
Elimi suya uzatıyorum, siz misiniz?
Siz misiniz, belki de hiç konuşmuyorum.
Belki de kim diye sorsalar beni
Güneşe, çarşıya, kadehe uzatacağım ellerimi
Belki de alıp başımı gideceğim
Biliyorsunuz ya bir ağrısı vardır gitmenin
Nereye, ama nereye olursa gitmenin
Hüzünle karışık bir ağrısı"
Gece Işıkları
"Kime aşkı sorduysam ikinci cümlesi bir evdi. Ey kutsal uğultu, neden öyleyse dışarılarda bu kadar mutlusun? Yüzünü korkusuzca yağmura tutan birisini görmedim yıllarca. Öyle çabuk dönüp gidiyor ki insanlar... Sesiniz ağzınızda dağılıp kalıyor. Kimin gülüşünü biraz araladıysam dişleri ıslık çalıyordu. İçtenliğimden aldım en çok yarayı. Güvenlik duygusundan başka akçesi, metaı olmayan bu pazaryerinde, kiminle hangi acıyı yürüyebilirsin ki... Bir hapishane resmine mi benziyorum. Sizin özgürlüğünüzden daha onurludur bu, ey ruhunu borsada çitileyen çoğunluk. O kadar kolaysınız ki, bir araya gelmeden çoğalabiliyorsunuz. Gürültü sessizliği duyabilir mi hiç? Ben geceye çekiliyorum ey büyük yalan; sizin yalnızca uyku diye bildiğiniz o sahipsiz hazineye...
Size benzeseydim mutlu olur muydum?
Sayfa 28 - Kırmızı Kedi
“yüzümü size çeviriyorum, siz misiniz?
elimi suya uzatıyorum, siz misiniz?
siz misiniz, belki de hiç konuşmuyorum.
belki de kim diye sorsalar beni
güneşe, çarşıya, kadehe uzatacağım ellerimi
belki de alıp başımı gideceğim
biliyorsunuz ya bir ağrısı vardır gitmenin
nereye, ama nereye olursa gitmenin
hüzünle karışık bir ağrısı.”
Sayfa 39Kitabı okudu
“Dışarılıklı giysilere kuşkuyla bakarım hep. Gözlerimi dilimin yerine
koydum koyalı insanlara uzak gelmeye başladım, biliyorum. Herkesin bu
kadar kolay anlaşması içimi üşütüyor. ‘Suya atılan bir taşın en iyi sonucu
dibe düşmesi mi, suyun yüzünde yarattığı halkalar mı’ diyorum, birisi çıkıp
da, ‘bu, neden attığına, ne zaman attığına, hangi suya attığına, kıyısında
seyredene bağlı’ demiyor. Kime aşkı sorduysam ikinci cümlesi bir evdi. Ey
kutsal uğultu, neden öyleyse dışarılarda bu kadar mutlusun? Yüzünü
korkusuzca yağmura tutan birisini görmedim yıllarca. Öyle çabuk dönüp
gidiyor ki insanlar... Sesiniz ağzınızda dağılıp kalıyor. Kimin gülüşünü biraz
araladıysam dişleri ıslık çalıyordu. İçtenliğimden aldım en çok yarayı.
Güvenlik duygusundan başka akçesi, metaı olmayan bu pazaryerinde,
kiminle hangi acıyı yürüyebilirsin ki... Bir hapishane resmine mi
benziyorum? Sizin özgürlüğünüzden daha onurludur bu, ey ruhunu borsada
çitileyen çoğunluk. O kadar kolaysınız ki, bir araya gelmeden
çoğalabiliyorsunuz. Gürültü sessizliği duyabilir mi hiç? Ben geceye
çekiliyorum ey büyük yalan; sizin yalnızca uyku diye bildiğiniz o sahipsiz
hazineye...”
Size benzeseydim mutlu olur muydum?