Dokunsalar Ağlarım
Günaydın :) Saat 05.39. Bu yazacağım ilk inceleme olacak. Daha önce inceleme yazmadığım için çok kusurlu bir yazı olabilir. Kitabın içeriğinden bahsetmemem gerektiğine inanıyorum.
Kitabı sadece okulda okumamız gerektiği için okumaya başlamıştım. Galiba bu okuduğum en muhteşem kitap. Kişiliğimden dolayı mı? yoksa herkeste olan bir duygu mu? bilmiyorum. Ama ağlayacak gibiyim. İçimde çok yoğun duygular var. Belki de kitabın sonunu kabullenemedim. Ama kitabı çok beğendim. Kitap gerçekten aldığı ödülü hak eden bir kitap. Olay örgüsü, yazım biçimi bakımından asla sıkılmazsınız, aksine nerde bırakırsanız bırakın (bırakabilirseniz:)) devamını okumak için heyecanla bekliyorsunuz. Okumayan varsa okumanızı kesinlikle tavsiye ediyorum.
İyi okumalar...
Kitap, dere kıyısına kurulan Macondo'nun kuruluşunu, aldığı göçlerle büyümesini, 20 yıllık iç savaşı ve Macondo'yu kuran, en köklü aile olan Buendia sülalesini anlatıyor...
Kitabı iki günde okudum bu yüzden kendimi ve kitabı okumuş arkadaşları tebrik ediyor, okuyacak arkadaşlarada sabır diliyorum... :)
Yok yok o kadarda değil ama biraz zor bir kitap olduğunu söylemek istiyorum...
Neden zor derseniz; kitapta her doğan erkek çocuğuna Aureliano yada Arcadio ismi verilince, hangi Aureliano yada hangi Arcadio'dan bahsedildiğini çoğu zaman anlayamıyorsunuz... Kim kimin oğlu, kim kimin yeğeni, kim kimin nesi derken takılıp kalıyorsunuz... Ben bir süre sonra karakterlere takılmadan okumaya devam ettim mecburen... Bu büyük olumsuzluk olmasa, baya iyi kitapmış derdim..!
Ben, Latin Amerika'nın insanlarını, aile bağları kuvvetli olarak bilirdim ama bu kitaptaki Buendia ailesi, pekte öyle bir aile degil. Hala ile yeğenin, teyze ile yeğenin cinsel ilişkileri, evliliğe addedilen önemin değersizliği, evlilik dışı doğan çocuklar, kafamdaki bu yargıyı ters çevirdi... Belkide kitabı okura sevdiren en büyük etken bu çarpık aile yaşantısının okuyucuya ilginç gelmesidir. Bu özellik, kitabı bana sevdirmedi ama okutturdu diyebilirim...
Kitapta olaylar kronolojik sırayla ilerlemiyor, iki adım ileri, bir adım geri gidiyor... En çokta bu yüzden karakterler birbirine öyle bir karışıyorki bazen sayfalar sonra kimden bahsettiğini anlayabiliyorsunuz yada hiç anlayamıyorsunuz...
Kitabı gömen yada göklere yükselten incelemelere fazla takılmadan, okumayı denemenizi tavsiye ediyorum...
Amaranta, "Şu erkekler de ne tuhaf", dedi. Diyecek başka söz bulamamıştı çünkü. "Papazlara karşı dövüşüp canlarını veriyorlar, sonra da armağan diye dua kitabı getiriyorlar."
Sayfa 185Kitabı okudu
Uzun zamandır okumak istediğim bir yazardı Oktay İhsan ve kendisiyle tanışmamı sağlayan ilk kitabı Puslu Kıtalar Atlası.
Kitap ilk başlarda sıkıcı geldi ama ilerleyen sayfalarda olayların anlatılış biçimi o kadar sürükleyici ki kitap nasıl bitti anlayamadım. Karakterlerle birlikte olayların içindeymişsiniz, Galata'nın o karanlık havasında sizde yürüyormuşsunuz gibi hissettiren,duyguları çok güzel yansıtan ve bu açıdan da çok beğendiğim bir eser oldu.
Bana çok sevdiğim bir eser olan ''Yüzyıllık Yalnızlık''ı da biraz anımsattı.
Yüz Yıllık Yalnızlık
Okuduğum birçok kitabın adını dahi hatırlamıyorum ama bu kitabı hiç unutmadım okadar çok adı geçen ama bir okadar da saçma olan bu kitabı okuduktan sonra birkaç ay elime kitap almadım insanı romandan soğutuyor resmen özet olarak bir kadın var ve uzun uzun birsuru isimler kadının tüm soyu sopu ama geçmeyen duran bir zaman hiçbir ilgi çekici olay ya da anlatımda bir surukleyicilik yok siz kimin kim olduğunu anlamadan roman son buluyor ve aklımda tek bir olay kalmadi. Nasıl oluyor da bu kadar yüksek puan alabiliyor anlamiyorum
Mutlaka okumalısın denilince merakla başladım. Marquez bu kitabı iki yıldan daha kısa sürede yazdım,ama yazı makinemin başına oturmadan önce bu kitap hakkinda düşünmek 15-16 yılımı aldı diyor.Yazar bir ailenin 100 küsür yılını kendi çocukluğunda etkilendiği şeylerden yola çıkarak anlatıyor.Ailenin ve köyün kurucuları olan Ursula ve José Buendia akrabadirlar. Melquiades isimli bir bilgin bir çingene bu evliliğin soyu lanetleyecegini, domuz kuyruklu bir bebek doğduğunda ise soyun kuruyacagini haber verir.Tüm bu kehanetler elyazmalarinda gizlidir ve Buendialardan biri bu el yazmalarını çözmeye adar kendisini.
Tüm şifreleri cozdugunde kendi sonunun da ailenin sonunun da ne olacağını anlar. Kitabın son sayfası okunduğunda garip bir his hasıl oluyor. Bu yazar bu kitabı nasıl yazmış?
Garip bir aileyi anlatırken diğer yandan da günümüzde de yere ayaklarını basan bir çok fikir kendisini belli ediyor.
Gercekten çok ilginç bir kitap. Bu kitabı seven kadar sevmeyen de çok olmuş.Son derece akıcı olmasına rağmen ailedeki herkese aynı isimlerin verilmesi bir yerden sonra karışıklığa sebep olabileceği için kısa sürede okunup bitirilmeli.Biraz fantastik ögeler var ve bir kaç ensest ilişki rahatsız etse de kitap kendini sevdiriyor.