"En utanç verici şey, haksız yere dayak yemek, kol ve bacaklarının koparıldığını ya da gelirinin kesildiğini görmek değildir, Kallikles. Bence en utanç verici ve en kötü şey; beni ve yakınlarımı haksız yere dövmek, yaralamak, malımı çalmak, beni köle etmek ve evime zorla girmektir. Diyeceğim, bana ya da bana ait herhangi bir şeye karşı haksızlık yapmak, haksızlığa uğrayan benden çok, bu haksızlığı yapan için daha kötü ve daha çirkindir. "
"Öyleyse insan her şeyi, hatta hoş olanı bile iyilik için yapmalı, yoksa iyiliği hoş şeyler için değil."
"Kim bilir belki de yaşamak ölmektir
Ölmek de yaşamak.
Belki aslında birer ölüyüz bizler de. Bir gün, bilgili bir adamdan işittiğim gibi, yaşamımız bir ölüm, bedenimiz bir mezardır ve ruhumuz da tutkuların bulunduğu yer, yaradılışı gereği duygudan duyguya geçiverir, bir uçtan öbür uca atlayıverir. Sicilyalı ya da İtalyalı zeki bir efsane yazarı, sözcükler üstünde oynayarak, ruhun bu yerine, uysallığı ve saflığı yüzünden fıçı der; akılsızlara da işlenmemişler adını verir. Tutkuların bulunduğu ruhun o ölçüsüz ve hiçbir şey tutamayan yerini de aç gözlü oluşu nedeniyle, delik bir fıçıya benzetir. Senin düşüncenin tersine bu adam, Hades'te - görünmezi böyle adlandırır- oturanlar arasında en mutsuzların bu işlenmemişler olduğunu ve delik fıçılara yine delik eleklerle su taşıdıklarını gösteriyor Kalikles. Bunları bana anlatanın sözlerine bakılırsa, bu adam elek sözcüğünden ruhu anlamakta, akılsızların ruhunu da bir eleğe benzemektedir; öünkü bu ruh bir elek gibi delik deşiktir; çünkü bu ruh hiç sadık değildir ve unutkandır, her şey akıp gider onda. Bu alegori oldukça tuhaf ama, sana anlatmak istediğim şeyi de çok iyi belirtiyor. Çünkü amacım düşünceni değiştirip seni, düzenli ve her gününün kendisine getirdiği ile yetinmeyi bilip de fazlasını arzulamayan bir yaşamın açgözlü ve hırslı bir yaşamdan daha üstün olduğuna ikna etmektir. "
Okur Takip Önerileri
"Ben, öyle düşünüyorum ki Polos, suç işleyen ya da suçluluk duygusunu içinde taşıyan bir insan, her zaman mutsuzdur. Üstelik, işlediği suçlar cezasız kalırsa ve yaptıklarının cezasını çekmezse mutsuzluğu daha da artar. Ama Tanrılar ve insanlar tarafından cezalandırılırsa ve yaptıklarının cezasını çekerse bu mutsuzluğu biraz olsun azalır.
...
Gerçekten de ceza insanı usandırır ve daha dürüst yapar; adalet de ruh kötülüğünü tedavi eden tıp gibidir.
...
Dolayısıyla, insanların en mutlu olanı, ruhunda hiçbir kötülük taşımayandır;çünkü az önce de gördüğümüz gibi ruh kötülüğü kötülüklerin en büyüğüdür. "
"Birbirimizin düşüncelerini sezdiğimizi bahane ederek bunları aceleyle önceden söyleme alışkanlığını edinmememiz gerekir."