Senin omuzların gözlerimin önüne geliyor
Dirseklerini anımsıyorum
Giysilerini anımsıyorum
Yürüyüşünü anımsıyorum
Atların olmadığı bir kent geliyor gözlerimin önüne
Issız yüreğimi yakan bakışını anımsıyorum
Sayfa 39Kitabı okuyor
Hoş geldin, ey tatlı gün ışığı,
Sensin bu kutsal yeri sarmalayan!
Kavra yüreğimi, tatlı aşk acısı,
Sensin ümidin kırağında özlemle yaşayan!
"Ölüm anında büzülen bir el gibi sıkışıyor yüreğim."
Sayfa 38
Epey olmuş oturup hayatımı karşıma alıp geçmişe bu denli kör kütük bakmayalı. Dertleşmeyeli yüreğimle ne fazla zaman olmuş. Ne çok gizlemişim senden acımı, ne çok saklamışım senden gözlerimi ve ne çok uzak tutmuşum yüreğimi. Oysa sen hep ordaymışsın Efe, bir sokak ötemde, bir deniz ilerimde tıpkı bir duvar ötemde gibi, bir düşünce yanımda…
Yüreğim soğuk bir patates gibi şu anda.
Sayfa 169
Kedere özgü bir takım kelimeler var
ıslak gözlerimde.
Suskunluğu kabullenmiş bir vücutta
bulunuyor kırgın yüreğim...
Madeni aşkların parayla ölçüldüğü
medenilik seviyesi,
ruhumun midesini bulandırıyor.
Sayfa 7Kitabı okuyor
Aragon'un yaşamı aslında ardı ardına gelen kopukluklar yaşamıdır, yeniden doğuşlar, ikinci doğuşlar yaşamıdır. Örneğin, yasadışı koşullarda doğmuş bir çocuktur. Epey bir zaman annesini kız kardeşi olarak bilmiştir. Anne sözcüğünü telaffuz edememenin verdiği eziklik, Direniş yıllarında annesinin ölümünün hemen sonrasında yazdığı bir şiirde şaşırtıcı bir biçimde dile gelir:
O sözcük dökülmedi henüz ağzımdan
Henüz dokunmadı daha benim yüreğime
Sayfa 13 - Önsöz - Bahadır GülmezKitabı okuyor
… kollarına, ayaklarının dibine atsınlar beni. O ağlayacak, ben de ağlayacağım. Güzel sözlerinde teselli bulacağım, yüreğim onunkine akacak. O, benim ruhumu alacak, ben de onun Tanrısını alacağım.
“Kalbime baktım. Dünkü yürüyüşte bir an gördüğüm o geniş derin su yok. Et yüreğim var. Ve onun üzerinde kocaman bir kalas halinde kendim. O zaman tanımadığım meçhul birine derin bir özlem duydum.”
Sayfa 109Kitabı okuyor
Mucize muştusuyla
Yüreğim yırtılıyor çınlıyor ağlıyor yüreğim
Fırtına yaprak yaprak dökülüyor
Gecenin tüyleri savruluyor havaya
Kalbimi kırmakla ,yüreğime teselli vermek arasındaki ince çizgide yalpalıyordu.
‘Sen bir hançer gibi sapladın benim yüreğime.’
Yüreğime sokuşturduğum anıların üstüne
Unuttum mu onları bilmem, yoksa unutmuş gibi mi oldum?
Oldu ne olduysa...
sabah evden çıkmışım
yüreğim kapalı
