Sen benimle gökyüzünde koşmayı
Sen benimle ölürken buluşmayı
Paylaşabilir misin
Güneşi koklayınca çatlayan bir tohumu
Irmağın yüreğinde çiçeklenen yangını
#zakkum~ gökyüzünde.
Eskiye dalıyor gözüm dalmasın da ne yapsın
Bugün günlerden o gün
Sanki döndün ayaktasın
Bak güneş batıyor işte bir gün daha yakınız
Bu yağmur sensin işte
Or'dasın gökyüzünde
Aklıma düşüyor yüzün gülümser gibi ayrılışın
Artık sayılı zaman değil müebbet yalnızlığım...
Birden, onun beni hiç istediğim gibi sevmediği aklıma geldi. Hakkım yoktu elini tutmaya. Bıraktım birden, kırılacak bir bibloyla oynayan ve annesinin sesini duyan küçük bir çocuk gibi... “Eflâ” dedim. Ne söylenirdi ki böyle bir durumda? En aptalcası çıkmakta zorlanmadı ağzımdan.
“Merhaba.”
“Merhaba Tolga. Nasılsın?”
Konuşmuyorduk. Sadece hayatın ve karşılaşmamızın büyüsüne kapılmış, birbirimizi seyrediyorduk. Bu arada da konuşuyormuş gibi yapıyorduk. Birbirini seyreden iki Rodin heykeli gibi durmamak için. “İyiyim Eflâ” sözleri de uçtu gökyüzüne. “Döndün demek! Biliyordum ben, döneceğini.”
Bu sözler de içerideki müziğin kapının altından sızan artığına karıştı.
“Ben de biliyordum” dedim.
Bu sefer Eflâ tuttu elimi. Bir adım attı. “Gel” dedi. Yürüdüm peşinden. Belki de hep böyle tutsaydı elimi, ben hiçbir yere gitmezdim. Ne Afrika’ya, ne de başka bir şehre... Beyaz bir duvara doğru yürüdük. Diskonun çevresini saran alçak bir duvardı. Önce Eflâ oturdu üzerine, sonra da ben. Yan yana oturmayalı on yıla yakındı.
Sayfa 465Kitabı okudu
Bir mahkumum güneşleri senelerdir görmemişim, beş dakika güneşi görme hakkım var ama ben yine de dönüp seni izliyorum ve bunun adı aşk.Ben sana gökyüzünden vazgeçecek kadar aşığım çünki gökyüzüm sensin, özgürlüğüm de öyle.
Herşeyi es geçip son cümleye gidin ♡♡♡
"Size bir şey anlatayım mı? Dünya üzerinde açan ilk çiçeğin orkide olduğu söylenir eğer orkide açmasaymış, diğer bütün çiçekler de var olmazmış. Bu yüzden başlangıcı simgeler. Uzun bir süre buna inandım." Bakışları yeniden bana döndü. "Fakat sonrasında başka bir çiçekle tanıştım, adı Eftalya." Öyle bir gülümsedi ki, gözlerinin