Ne kadar da çok mahkum var şu gökyüzünde
Hepsi de müebbet...
Sayfa 166
"Yüzünü, ölüme dönmüş bir geceden düştüm şehrine, bir yanımda yağmur, bir yanımda “yüz yıllık yalnızlığım” ben hiç saymadım, kim bilir kaçıncı asır; Hangi mevsimindeyim sensizliğin… Telafisi olmayan, yaşanmamış dünler sancısı, yağmurlarla örülmüş çocuksu bir masaldı, ellerimizden süzülen, her dile gelişinde, gözlerimin içinde bulutlarca
Kitap Yorumu// Karton Kanatlı Melekler-Harun Özen
.
Ah kalbime dokunan, nadir eserlerin mimarı Harun Özen.. İlk "Saçamalama Kudret" ile tanımıştım, iyi ki de tanımışım. Psikolojik, gizem, polisiye ortaya karışık olan "Saçmalama Kudret" ile "Karton Kanatlı Melekler"in türünün alakası yok onu söyleyeyim. Hüzünlü aşk hikayeleri ile içinizi acıtacak miladi bir çizelge romanımız. İki eserin ortak noktaları ise; hayata hep şanssızlıkla, hüzünle, mutsuzluğa mahkum olarak doğmuş başroller. Kendisi ile tanışma şansına da eriştiğim güzel yürekli yazar, güzel kalemine yansıyan güzel kalbin o kelimelerini hep beslesin. Sen yaz ben okurum Ey Dost!
.
Bu arada; "Yağğ ben o kadar kitap okuduğuna inanmıyoğğruum" diyenlere onaylayan bakışlarla yaranmak için gülümseyen güruh, okuduğum kitapları okuduğunuzda gelin yanıma ve kitaplardan konuşalım. O zaman aynı dilde iletişim kurabiliriz. Harun Özen okuyun mesela. Okumadığım kitabın kalbime dokunamayacağı gibi, sizin boş iddialarınız buharlaşıyor gökyüzüne bir duman misali. Daha -ki -da -de yazımından bir haber olan gürüh benim okuduğum kitap sayısına inanmasa ne olur? Neyse sosyal mesaj mı istiyorsunuz? Harun Özen'in mükemmel dili ve zekasıyla yazılan, her cümlesi alıntılanacak kitaplarını okumadan ölmeyin. Ya da ölün, ötede ölün ama! Pisliğiniz bana bulaşmadan mümkünse. Ve bir Harun Özen deyimiyle Çav Bella 
Harun Özen .
kaldırın başınızı gökyüzüne,görmek istediğinizi değil gördüğünüzü söyleyin bana! yaşamın ta kendisidir mavi..belkide sadece bu yüzden ölmeye değil..yaşamaya mahkum
edilmiştir..
Edip CANSEVER ( mavi huydur bende )
Hayat hiç mavi yerinden vurmadı..
Çünkü ben maviyi beyazı koruyan masumiyet olarak tanırım,
Karanlığı görünür kılan bir renktir mavi,
Öyle bilirim..sürükleyendir,bitmeyendir...
Mavi olarak anlatmalıyım herşeyi...
Kaldırın başınızı gökyüzüne,
Görmek istediğinizi değil gördüğünüzü söyleyin bana!
Yaşamın ta kendisidir mavi..
Belkide sadece bu yüzden ölmeye değil..
Yaşamaya mahkum
edilmiştir..
Maviyi soruyordun,
Gözlerimden yüzüme yayılan maviyi mi
Bir renk değildir mavi huydur bende
Ve benim yetinmezliğimdir
Ve herkesin yetinmezliğidir belki
Denecektir ki bir süre
ve denenecektir
Bir akşamüstünü düşünmek bir akşamüstünü düşünmekten başka nedir ki
Gönül gözü görendedir,derinler mavidir..."