Üzerinde ”EN GÜZELE” yazılı, altından bir elmayı, şölenin yapıldığı salonun ortasına bırakıverdi. Doğal olarak bütün tanrıçalar, bu elmaya sahip olmak istediklerinden uzun tartışmalar oldu. Sonunda üç büyük tanrıça dışında diğerleri çekildiler. Ama kudret tanrıçası Hera, zekâ tanrıçası Palas Athena ve Aşk tanrıçası Afrodit elmaya sahip olmakta
Ama karanlıkta yanan bir mum ile doğan güneş arasında fark vardı.
Sayfa 59Kitabı okudu
CAHİLİYE ŞERİATININ (ÖRFÜNÜN) VE İSLAM HUKUKUNA TESİRİ
Çoğumuz tarihi İslam öncesi ve sonrası diye zihnimizde ayırmışızdır. Oysa İslam’ın epistemik olarak ya da varlık felsefesi olarak kendisinden öncekilerle bir kopukluk olmamış, çağının tabiat felsefesini, evren tasavvurunu büyük ölçüde devam ettirmiş, “cin, melek ve şeytan” ve bunlarla ilintili kehanet, azimet, sihir, büyü gibi sözde bilimler
"Kanlı geçmiş ve acıtan gerçekler... Biri Gümüş, biri Kızıl; büyüleyici iki kadın. Tek bir adalet savaşı: Kızıllar, Gümüşlere karşı."
"Calore'ler ateşin çocukları, alevleri kadar güçlü ve yıkıcılar ama Cal, kendinden öncekiler gibi olmayacak. Ateş yakabilir, ateş öldürebilir ama aynı zamanda yaratabilir de. Yazın yanan ormanlar ilkbaharda yeniden yeşerecek, öncekinden daha güzel ve güçlü olacak. Cal'in alevleri savaşın küllerinden kökler çıkaracak ve büyütecek. Silahlar susacak, sis dağılacak ve askerler... hem Gümüş hem Kızıl askerler, evlerine dönecekler. Yüz yıllık savaştan sonra oğlum barışı getirecek. Savaşırken ölmeyecek. Ölmeyecek. ÖLMEYECEK."
...krallık egemenliğine de çok sert bir biçimde saldırılmaktaydı; bir insanın kral olduğunu söylemek Tanrısal iktidara tecavüz etmek anlamına geliyordu. İsyan yasaklanıyordu ama adaletsizliğe karşı çıkmak tavsiye ediliyordu ("Zalim sultanın yanında gerçeği söylemek en büyük cihaddandır")
Sayfa 39Kitabı okudu
"Hafızadan daha büyük bir acı ya da ceza yoktur."
Ama o da yalnız görünüyordu.Birlikte yalnız olsak olmaz mı?
Mutluydu; evet ,öyleydi, kendine göre, bildiği kadarıyla...
Ama karanlıkta yanan bir mum ile doğan güneş arasında fark vardı.
Hiç kimse bilmesi gerekenden daha fazlasını bilmezdi.
Aniden rüzgârda savrulan bir yaprak gibi uçup gitmemek ya da suya atılan bir taş gibi batmamak için en yakındaki sokak lambasını kavrayıp kollarını dolamak istedi. Uçmak ya da boğulmak ya da ikisinden birden kurtulmak için. Bambaşka bir gücün iradesiyle bir yerlere sürüklenmemek için. Kendi kontrolü dışında.
Köprüden yürüdükleri sırada, 'Bu, bir prensin koluna son girişim olacak,' diye düşünmüştü. Bunu her seferinde düşünmüştü ve daima yanılmıştı.
Sayfa 46Kitabı okudu