"Ve bu yarayı da diğerleriyle birlikte çürümeye bırakalım."
Sayfa 139Kitabı okudu
"Benimle hiç kimse evlenmeyecek; En azından benim istediğim hiç kimse."
Sayfa 20Kitabı okudu
Piyanist, İkinci Dünya Savaşı sırasında yaşanan gerçek bir hikâyeyi konu alıyor.
Fransa, Birleşik Krallık, Almanya ve Polonya ortak yapımı bir film.
Polonya'lı ünlü piyanist Wladyslaw Szpilman'ın anılarını anlattığı aynı isimli kitaptan sinemaya uyarlanan film.
Önceden az da olsa piyano çalabilen Adrien, "Piyanist" filminde oynayabilmek için 6 hafta boyunca günde 4'er saat piyano dersi almak zorunda kalıyor ve kendi çalıyor.
Yaklaşık 2 buçuk saatlik uzun metrajlı bir film.
Filmin 46. dakikasında bir kitaptan alıntı yapılan şu sözler oldukça dikkatimi çekiyor.
"Bizi yaralarsanız kanamaz mıyız?
Gıdıklarsanız gülmez miyiz?
Zehirlerseniz ölmez miyiz?
Ve zulmederseniz öç almaz mıyız?" 
William Shakespeare
Peki şuan zalim israil, onlara zulmetmeyen Filistin'li masum çocuk ve kadınlardan mı öç almaya çalışıyor?
Film başarılı ama yahudileri masummuş gibi gösterme çabaları oldukça anlamsız. Belki bir yıl önce izleseydim farklı yorumlayabilirim.
Şuan o bir avuç yahudi halkının çoğalarak dünyaya hükmedişini ve hiç bir kuvvetin yaptığı soykırıma dur demeyişini izlemek beni son derece rahatsız ediyor. İşte bunun için saatlerce ağlayabilirim.
"Amcam öldü, ve nedense, bir şekilde ona imreniyorum."
Sayfa 25Kitabı okudu
Ama karanlıkta yanan bir mum ile doğan güneş arasında fark vardı.
Sayfa 59Kitabı okudu
"Kaçınılmaz olanı neden erteliyoruz? Neden sonunu getiremeyeceğimiz bir yarışa giriyoruz?"
Sayfa 27Kitabı okudu
"Hafızadan daha büyük bir acı ya da ceza yoktur."
Sayfa 19Kitabı okudu
"Kalabalık içinde saklanmak daha kolaydır."
Sayfa 81Kitabı okudu
"Ama karanlıkta yanan bir mum ile doğan güneş arasında fark vardı."
Sayfa 59Kitabı okudu
Özgür yetiştirilmek önemli
Bunun böyle olmasına neden izin verildiğini sorgulamayı uzun süre önce bırakmıştım. Ben çoğunluğun aksine, bir efendinin kafesinde yetişmemiştim. Diğerlerinin kurtuluş olarak gördüğü şey, benim gözümde delirici bir boyun eğmeydi. Sanırım özgürlüğe olan azimli inancım için Albay’a teşekkür borçluydum. Diğer türlüsünü düşünmeme asla izin vermemişti.
Sayfa 85Kitabı okudu
"Artık kendimi tanıyamıyorum. Yoksa büyümek böyle bir şey mi?"
Sayfa 57Kitabı okudu
"Zihnimin içindeki tek kişi benim.
Değişmeyen tek kişi sensin. Sen hala tozlu odadaki unutulmuş, istenmeyen küçük kızsın."
Sayfa 71Kitabı okudu
"Hâlâ hiçbir şeysin.
Hâlâ bomboşsun.
Zihninin içindeki tek kişi sensin.
Ve sen değersiz birisin.
Hiçbir şeysin."
Sayfa 71Kitabı okudu
"Sadece bir başkası bana değer verdiğinde, o da aynısını yapmaya tenezzül ediyor."
Sayfa 57Kitabı okudu