GÜNLER AKIP GİDERKEN, akıp giden günlerin iç dünyama bıraktığı bazı dersler, kısa cümleler halinde ruhuma nakşolur kimi zaman. Meselâ, bir zaman için, kendime “Suçlama, dinle!” demiş durmuşumdur. Sonra, “Sınanmamış sevgilere güvenme!” günleri gelmiştir. Peşisıra, “İman mesleği nefis teslim olunca kolay, ama nefsin teslim olması zor bir meslektir” deyip düşündüğüm günler...
İşte, son birkaç ayda en çok tekrarladığım cümle ise, bu yazının başlığını oluşturuyor. Ehl-i dinin, otuz yıl önce rüyasında bile görmediği imkânlara ve rakamlara ulaştığı, otuz yıl önce hayal bile edemediği yetişmiş kabiliyetlere sahip olduğu bir vasatta gözlenen hâl-i pürmelâlimizin ruhumdaki izdüşümü,gariptir, özetini bu cümlede bulmuştur: Yanmazsan, yakamazsın!
Zannımca, bugünkü halimizin en iyi özetlerinden biri, gerçekten budur:Yanmazsan, yakamazsın!