Binoo Sönmez
İnsanın hayatı da dünyaya benzermiş ve hayatında dört mevsimi yaşarmış. O zaman ben neden hayatım boyunca sonbaharı yaşıyor gibiyim? Hüzün var yapraklarım dökülüyor sallanıyorum devrilir gibi oluyorum.
Çoğumuz, babamız henüz hayattayken onun yüzüne bir kere bile dikkatle bakmayız. Baba, “baba” demeye başladığımız günden itibaren sürekli karşımızda duran bir alışkanlıktır. Yıllarca babamızdan değil, bir alışkanlıktan bahsederiz: Annemize, “babam bugün niçin gecikti? ” diye sorarız; kardeşimize, “babam yine su istiyor,” der ve dertleniriz; bazen
bu adamlar, büyük adamlar... bu adamlar bu zamana kadar ne istediyse almış. çok büyükler... bir zaman gelmiş, öyle büyümüşler ki cüsselerinden yeri göremez olmuşlar. bu adamlar bizi göremezler. bizler küçüğüz, eziliriz. mucize bekler, dileniriz. bu adamlar tanrı için çalışır, çabalar sonra tanrılarına bile resti çekerlermiş. düşün ne delice büyüklermiş. bizim çoban ne yapsın? bir gün olsun kafasını mı kaldırabilmiş bey'ine? beyim demiş, el pençe divan durmuş. bunu da marifet bilmiş. bir gün olsun gözü yemiş mi, güneşe üryan bakmaya? bizimkiler adam mı, bilmem. biz adam mıyız, bunu da... hatta ben adam mıyım, bunu hiç bilmem. elime taşı almam, göğe fırlatmam, büyük adamı huzursuz edişim bile gelmiyorsa elime. nasıl ispat edeyim adamlığı kendime? hoş, büyük adamlar sanki cüsselerinden mi böyle? bugün yerin dibine sokalım, yarın daha gür çıkarlar. onların inançları var. onlar, kendilerine inanmışlar. bizim gibi hurafelere, batıla değil. onların inançlarının büyüklüğü, yanlışı bile yüceltiyor. bizim inanışımızdaki soysuzluk, bulutları eleyip sis ediyor. biz alçak kattayız. alçağız. onlar, koca adam. onlar göklere salıncak kurmuş ve istediği kadar geçsin vakit. ne göklerden bir yardım gelir imdada ne bir çocuk sevinir. bizler, o adamlara aşağıdan baktıkça, bizden daha çok adam devrilir.
Ve son. En sevdiğim kısmı burasıydı. :)
❛ Yolunu yitirdiğini, şaşırdığını hissettiğin zaman ağaçları düşün, onların büyüme biçimini anımsa. Unutma ki, yaprağı gür ama kökü zayıf bir ağaç ilk güçlü rüzgârda devrilir, oysa kökü güçlü ve az yapraklı ağaçta can suyu bin bir güçlükle dolaşır. Kökler ve yapraklar aynı ölçüde gelişmelidir, olayların içinde ve üzerinde olmalısın, ancak böyle gölge ve sığınak sunabilir, ancak böyle doğru mevsimde çiçekler ve meyvelerle donanabilirsin.
Ve sonra, önünde pek çok yol açılıp sen hangisini seçeceğini bilemediğin zaman, herhangi birine, öylece girme, otur ve bekle. Dünyaya geldiğin gün nasıl güvenli ve derin derin soluk aldıysan, öyle soluk al, hiçbir şeyin senin dikkatini dağıtmasına izin verme, bekle ve gene bekle. Dur, sessizce dur ve yüreğini dinle. Seninle konuştuğu zaman kalk ve yüreğinin götürdüğü yere git. ❜
Sayfa 152 - Can sanat Yayınları
Yolunu yitirdiğini, şaşırdığını hissettiğin zaman ağaçları düşün, onların büyüme biçimini anımsa. Unutma ki, yaprağı gür ama kökü zayıf bir ağaç ilk güçlü rüzgârda devrilir, oysa kökü güçlü ve az yapraklı ağaçta can suyu bin bir güçlükle dolaşır. Kökler ve yapraklar aynı ölçüde gelişmelidir, olayların içinde ve üzerinde olmalısın, ancak böyle gölge ve sığınak sunabilir, ancak böyle doğru mevsimde çiçekler ve meyvelerle donanabilirsin.
Sivas Katliamı'nı Unutmadık, Unutmayacağız
Yolda yürürken karşınıza bir köpek çıktığında -eğer kuduz vb. hastalık taşımıyorsa, vahşileşmiş bir ırka sahip değilse ya da pitbull gibi insan eliyle yaratılmış bir canavar değilse- kolay kolay saldırıya uğramazsınız. İki köpek bir araya gelince hırlamaya ve havlamaya başlarlar ama yine de sakince geçip giderseniz bir problem yaşamazsınız. Fakat