Gerek kendi hayatıma, gerekse başkalarının hayatlarına
baktığımda gördüğüm bir şey var; bizler, kendimiz için her zaman
iyi şeyler düşünmüyor, kendimizi tamamıyla sevmiyoruz. Kendimizi
sevmememiz, dileklerimizi bizden uzak tutuyor. Kendimizi
sevmediğimizde, bize gelecek şeyleri iterek kendimizden
uzaklaştırıyoruz.
İstediğimiz şey ne olursa olsun, sevgiyle beslenir. Bütün o, gençlik,
para, mükemmel insan, iş, güzel bir beden, sağlık gibi şeyleri
almak demek, sevgiyi duyumsamak demektir. Sevdiğimiz şeyleri
kendimize çekmek için sevgi yaymalıyız; bunu yaptığımızda, dileklerimiz
hemen yerine gelecektir.
Buradaki güçlük, sevgiye dair en yüksek frekansı yaymak, kendinizi
sevmek ve bunu yapmak bazıları için zor oluyor. Kendinize
dışarıdan bakar ve gördüklerinize odaklanırsanız, kendinizi
yanıltırsınız, çünkü kendinize dair görüp hissettikleriniz, eskiden
düşünmüş olduklarınızın sonucudur. Kendinizi sevmiyorsanız,
gördüğünüz insan sizin kendinizde bulduğunuz hatalarla dolu
gibi görünüyor olabilir.
Kendinizi tamamıyla sevmek için. Kendinize dair yeni bir boyuta,
içinizdeki varlığa odaklanmaksınız. Bir dakika durup sessizce oturun
ve Kendi içinizdeki yaşamın varlığını hissetmeye odaklanın.
Siz içinizdeki varoluşa odaklandıkça, o da Size kendisini gösterecektir.
Bu, katıksız sevgiyi, çok büyük bir mutluluğu ve o varoluşa
şükretmeyi duyumsamaktır. Büyük olasılıkla hayatınızda ilk kez
kendinizi böylesine kusursuz bir sevgiyle seveceksiniz.