Küsmüşlükler biriktiriyorum kursağımda, taşıp dile dökülene dek en yabancı duygularla bekleyeceğim. Düşünmeyi unuttum çoktan, zaman ilaçmış hakikaten. İnsan, bunu, unutmaya muhtaçken daha iyi anlıyor. Peki ya doktorun liyakatına ne demeli? Nasıl bir doktor ki yaranı görüyor, ilacı yazıyor ve seni taburcu ediyor. Nasıl da ustaca yapıyor, nasıl da acıtmadan..Fakat habersizsin çoğu kez. Çünki sen sadece ilaçtan bahsedersin, kimin verdiğinden değil. Baktığınla yetiniyorsun, aldığın kadar duacısın, görebileceklerinin üzerinden defalarca kez geçip gidiyorsun.. Sakın inkâr edeyim deme! ayak izlerin ele verir, utanırsın. Dar ağacının gölgesindesin; boynuna doladığın dünyeviliği çözdükçe azadın yaklaşıyor.. her ilacın yan etkisi olduğu gibi zamanında var, anımsa. Zaman kısalmakla meşhur, ipin uzamakla.. iskemlen kaydı kayacak...