..sırtımda büyük bir yük var. ne yapayım? ölüm peşimde, hayat kaçıyor benden. işte bunlara karşı bir şeyler öğret bana, benim ölümden kaçmamamı, hayatın da benden kaçmamasını sağla; güçlüklere karşı yüreklendir beni; kaçınılmaz acılara karşı soğukkanlılık ver bana; kısacık zamanımı genişlet. öğret bana ki hayatın iyisi uzunluğunda değil, kullanımındadır. çok kez olduğu gibi, çok yaşayan aslında pek az yaşamıştır. uyumak üzereyken bana de ki; "uyanmayabilirsin." uyandığım zaman da de ki; "bir daha uyumayabilirsin." evden çıkarken de ki; "geri dönemeyebilirsin." döndüğüm zaman da de ki; "bir daha çıkamayabilirsin." hayatlar ölüm arasında en kısa yolun yalnız deniz yolculuğunda olduğunu sanırsan yanılırsın. her yerde kısadır bu aralık. ölüm kendini her yerde bu kadar yakın göstermezse de aslında her yerde bu kadar yakınımızdadır..."
Başkaları attığın adımlar
Seni kendinden uzaklaştırıyorsa yanlış insanlara adım atıyorsun demektir başkaları kırılır diye kendi içinde parçalanıyorsan asla toparlanamayacaksin demektir
Başkaları ne der diye düşünüp kendi davranislarini kısıtlıyor hayallerini erteliyorsan yanlış bir hayatı yaşıyorsun demektir
Yanlış insanları tek kalemde hayatımdan çıkarır bu yanlış hayatı tek darbede yikarimmmm ‼️😡
Bu benim hikayem !
Dilediğin zaman
Dilediğin şekilde
Yeniden yazarım ✔️
Münâfikûn Suresi 11. Ayet
"Halbuki Allah bir nefsi eceli geldiği zaman aslâ te'hır buyurmaz ve her ne yaparsanız Allah habirdir."
Birazdan durur hayat Anne
Sokaklarda bilye sesleri,
Çığlıklar karışır birbirine...
Sükuneti alkışlar düşüncelerim,
Gece karartmaz beni Anne...
Güneş ısıtmaz içimi,
Kalemler yazmaz....
Ne demek özgürlük Anne...
Hem de bu deli çağımda.
Anne birazdan yankılanır ezanlar,
Ve bir sessizlik boğar içimi,
Yüreğimde umudun artıkları,
Ve işte o zaman o zaman
Mürekkep kirletmez beni Anne...
25.04.2024
Bu dünya, senden olmayanlarla hoştur. Onların sana verdiği ilimlerle, kıymetlerle, gönüllerle hoştur. Sadece senin gibiler değil, senden olmayan da çok yaşasın ki sende yaşa. Hele bir de onun gözüyle gör şu fani dünyayı. Herkes beyaz olsa o zaman beyazı fark edemezsin ki. Ve yahut da siyah. Beyaz en güzel siyahta belli eder kendini. Beni ben yapan yegane şey benden olmayandır. O yoksa sen de yoksun. Ne anlamın kalır ne rengin belli olur, ne de tadın."
“bu saatten sonra” diye bir zaman ölçüsü var,
bu cümlenin sonuna ne koyarsan koy,
derin bir acıyı anlatıyor..
.
Hayata dair ..
Eşsiz ve sınırlı bir yaşamın ne zaman sonlacagini bilmediğimiz anındayiz.
Kişisel hırslar, kısır çekişmeler, hazin iletişimsizlikler,öfkeler,yersiz sürtüşmelerle tükettigimiz geri dönüşü olmayan kıymetli dakiklar hatta saatler...
Bunları yaşamdan çıkarınca geriye kalan tüm güzelliklerdir yaşadıklarımız.
Eskiden zekanın en önemlisi olduğunu düşünüyordum sonra fark ettim ki karakter, merhamet veya empati eksik olunca zeka çok yetersiz veya tehlikeli olabiliyor. Bu yüzden tek bir şey hiçbir zaman tek başına yeterli ve anlamlı olmayabilir. Ne ile birleştiği önemli, öyle şekilleniyor.
İnsan yalnız başkalarına karşı değil kendisi için de merak duyabilmeli. Kendimi inceliyorum; bundan yorulunca zaman öldürmek için bir sigara yakıyor ve düşünüyorum. Tanrı'nın beni neden yarattığını ya da beni yaratırken bana ne anlam yüklediğini ancak ve ancak Tanrı bilir.
Sizce??
Aslında herkes aynı yoldan geçiyor, aynı yolları seçiyor. Sadece ne zaman geçecekleri bilinmiyor..
Sosyalleşmek ve popüler kültüre ayak uydurmak için ne çıkarlar karşılığında birbirlerine sevgi satıyorlar ilgi görmek hayatını gösterişe, kıskançlığa ve zenginliğe ulaşmak için kişileri kullanmak ile geçiyor bilmiyorlar ki bu hayatta hiç bir şeyin karşılıksız kalmayacağı ve en kötüsü olan ise bile bile yaptığı şeylerin sonucun kendisinde biteceğini zannetmesidir.
Bunlar irade sahibi kişiler değil mi ? Neyin iradesi aldatmacadan başka bir şey değil mi? Bu aldatıcı iradeye sahip kişiler hep isterler ama bedelini kendileri ödemezler. Bedeli ödeyen kişiler hayatından çıkarlar çünkü onunla işi bitmiştir. Bu sürekli böyle devam edeceğini sanmaları safsatadan başka bir şey değildir ve bununla birlikte aklın mahiyetini vera sahibi olmak değilde kendilerini düşünmeleridir. Kendilerini düşünmeyi bıraktıkları zaman istenilen duruma gelebilirler fakat bu durum çok zordur. Bedeli hep kendi haricindekiler ödediği için faturanın kabarıklığını ödemedikleri sürece kendilerinin fahiş fiyattan hayat süreceğini farkına vardıktan sonra kendilerini bu faturanın ağır olduğunu anladıklarında iş işten geçmiş olacaktır ve bu bedeli her zaman başkalarına ödemeye devam edecekler ya da faturanın ağırlığını kabul edip cefasını ödemeye razı olanlar ise başkaları için yaşadıklarını anlayacaklardır.
bir günlük mutluydum, eski halime dönebilirim artık. ne zaman bitiyor hayat? çok yaşadık, yeter
"Seni kaybetmek istemiyorum Rüyama ne zaman gireceğini bilmiyorum
Seni kaybetmek istemiyorum
Daha fazla sensiz olamam"
~Once again mad clown~
Özgürlük üzerine daha güzelini okumadım
"Ey özgürlük!
Seni seviyorum.
Sana muhtacım.
Sana aşığım.
Sensiz yaşam zordur.
Sensiz bende yokum.
Varım, ama ben yokum.
Yani o var olan ben değilim.
Ben, sensiz boş, anlamsız, şaşkın, avare, ümitsiz, kalpsiz,
ışıksız, tatsız, beklentisiz, intizarsız, beyhude yani bir hiç olacağım.
Ey özgürlük!
Senin sevgi, dostluk ve şefkatinle