Ne içindeyim zamanın ne de büsbütün dışında. Öyleyse hem içindeyim zamanın hem de dışındayım. Mutlak bir anın derinliğindeyim. Öyleyse her zamandayım. Öyleyse yaşanmış ve geçmiş zamanlara yeniden yeniden dönebilirim...
Reklam
kadırga
karanlığı bıraktım benim değil bu rüzgar artıkk yol almıyorum şafağında suların kıyısı kıyım değil dışındayım zamanın çözdü yelkenlerimi iplerinden yıldızlar
Sayfa 49
"İşte şimdi suyum... Şimdi toprak oldum... Şimdi, içinde bulunduğum yer Cennet. Akan bir suyum ve çevremde yeşillikler var. Otların bedenime değdiğini algılıyorum. Şimdi gübreyim, içimden otlar çıkıyor. Zaman durdu. Zamanın dışındayım şimdi."
Reklam
Zamanın dışındayım nicedir. Sıfır noktasında yol alıyorum.
Sayfa 37 - Can Yayınları
“O içinde zamanın, ben dışındayım. O açan kapıyı, ben çalanım. Karşı konamayacak kadar gerçek bu gördüğüm. Belki iyi geliriz birbirimize, yaralarımızı sağaltırız. Belki de mutsuzluğu paylaşırız, herkes mutlu olmak zorunda değil ya?”
Zamanın dışındayım ne gecem ne günüm var.
Sayfa 22 - Adam YayınlarıKitabı okudu
Reklam
Burada sadece mekânın dışında değil , zamanın da dışındayım .
Zamanın dışındayım ne gecem ne günüm var.
Sayfa 22 - Adam YayınlarıKitabı okudu
Akıl diyor ki: 1) Görünümünü ortaya çıkaran maddenin bütün biçimleriyle uzam sonsuzdur ve başka türlü düşünülmesi olanaksızdı. 2) Zaman bir an olsun durmadan sürüp giden sonsuz bir harekettir ve başka türlü düşünülmesi olanaksızdır. 3) Nedenler ile sonuçlar arasındaki bağın başlangıcı yoktur, sonu da olamaz! Bilinç diyor ki: 1) Ben tek başınayım ve yalnız ben varım; böyle olunca uzamı ben belirtiyorum. 2) Akıp giden zamanı, içinde yaşadığımı kavradığım şimdiki zamanın hareketsiz bir anıyla ölçen benim; böyle olunca ben zamanın dışındayım. 3) Ben 'neden'lerin dışındayım, çünkü kendi yaşamımın her olayının bir nedeni olduğunu duyumsuyorum. Akıl, zorunluluğun yasalarını belirtir. Bilinçse özgürlüğün özünü ortaya koyar. Hiçbir sınırı olmayan zorunluluksa, üç boyutuyla insan aklıdır. Özgürlük incelenen şeydir. Zorunluluk inceleyendir. Özgürlük içeriktir. Zorunluluk biçimdir. Ancak içerik ve biçim ilişkileri içinde bulunan iki bilgi kaynağını birbirinden ayıracaktır ki birbirini iten ve kavranılması olanaksız saltık bir özgürlük ve saltık bir zorunluluk kavramı elde edilir. İnsan yaşamının apaçık bir görünümü ancak bunları birleştirince ortaya çıkar. İçerik ile biçim gibi birleşerek birbirini belirleyen kavramlar olmadan yaşam anlaşılamaz.
O içinde zamanın, ben dışındayım. O açan kapıyı, ben çalanım. Karşı konamayacak kadar gerçek bu gördüğüm. Belki iyi geliriz birbirimize, yaralarımızı sağaltırız. Belki de mutsuzluğu paylaşırız, herkes mutlu olmak zorunda değil ya? .... Yaşamak, denemek demek değil mi?
Sayfa 264
Zamanı ölçen bir alet "parametre var mıdır
♤Ne içindeyim zamanın ne de büsbütün dışında. Öyleyse hem içindeyim zamanın hem de dışındayım. Mutlak bir anın derinliğindeyim. Öyleyse her zamandayım. Öyleyse yaşanmış ve “geçmiş” zamanlara yeniden yeniden dönebilirim..