Belli bir yaştan sonra kendimizi güvende ve yaptıklarımızın doğruluğundan emin gösteren bir maske takıyoruz . Zamanla bu maske yüzümüze yapışıyor ve bir daha çıkmıyor.
Çocukken ağlarsak ilgi , üzüntümüzü belli edersek de teselli göreceğimizi öğreniyoruz. İnsanları gülümsememizle ikna edemedigimizde gözyaşlarımızın mutlaka işe yarayacağını biliyoruz.
Büyüyünce ise - banyoda kimseye duyurmadan ağladıklarımızı saymazsak - çocuklarımızın yani haricinde ne ağlıyoruz ne de gülüyoruz . İnsanlar bizi savunmasız görüp bundan faydalanmak isteyebilir diye duygularımızı belli etmiyoruz.
Uyku her derde deva.
Mümtaz ( Yorumlarınızı Bekliyorum :) 5.
Benimde aklıma düşen ilk şey Kitaplar oldu veya daha da özüne inersek kelimeler…
Kalem emredileni yazdı. Ruhlar da kalemin yazdıklarını tekrarlayarak söz verdiler. Kalemin Tarihi, yazının tarihinden eskidir, diyor ilim ehli. Kalem yaratılınca, yazı ondan doğdu. İlk kalemi Adem Aleyhisselam tuttu; ilk yazıyı O ( a.s. ) yazdı denilir. Alimler,
Meraklısına
Saçma sapan cümleler kuruyorum bugünlerde.Sen yoksun diye bu haldeyim diyo içimdeki güruh.Kelimeleri seçemiyorum albayım.Sözlük kullanmayı ilkokulda bıraktım halbuki ne kadar da önemliymiş insanın kelimelere hükmetmesi.Bir Fatih gibi insanların gönlünü fethedebilirmiş insan kelimelerle hakim olursa.Kaya'nında dediği gibi "hep sonradan