Bir yetim olarak yetimhanede daha önce bulunduğunuzu zannetmiyorum, bu yüzden nasıl bir şey olduğunu anlayamazsınız.
Sayfa 21 - Flipper YayınlarıKitabı okudu
Dahası istesem dahi karışabileceğim bir aydınlığın olduğunu zannetmiyorum.
Sevdanın hiçbiri, bu dul kadın ruh ve vücudunu benim kadar hırpaladığını, yıprattığını zannetmiyorum.
Sayfa 480 - İnkılâp Kitabevi, 6. Baskı, İstanbul, 2019.
Bu sözlerin bana neye mal olduğunu anlıyor muydu? Anlayabildiğini zannetmiyorum. Borçlarını hissetmemek gençliğe verilmiş bir armağandır.
Ben şunu savunuyorum: Atatürk diktatördü. Buna hayır diyen tarih bilmiyor
demektir. Ama hürriyeti öğretebilmek için bazen diktatörlük gereklidir. Sen bin sene hürriyeti hiç tecrübe etmemiş bir topluma hürriyeti bir tercih olarak takdim edemezsin. Hüsrana uğrarsın. Bugün dahi Türk toplumunun hür olmayı öğrendiğini zannetmiyorum. Siyasi tercihler bunu gösteriyor. Lider arıyor, çoban arıyor kendine insanımız. Halbuki Atatürk, bundan kurtulun diyor. “Ben size hiçbir ayet, hiçbir doktrin bırakmıyorum, kafanızı kullanın. Probleminize göre çözüm getirin.”
Dayanamadım. Ben ilk defa bir kitapta sayfaları çevirmeye dayanamadım.
40 yıldır evli olduğu eşini kaybeden bir adamın hikayesi bu. Eşini kaybedişinin hikayesi. Aslında basit bir konu. Ama başka biri tarafından bu kadar güzel işlenebilir miydi bilemiyorum. Zannetmiyorum.
Eşini ne kadar sevdiğini kaybettikten sonra fark eden bir adamın hikayesi.. Ama onlar mutlu bir çiftti. Birlikte olmayı, birlikte dolaşmayı, birlikte gülüp eğlenmeyi seven bir çifttir. Çoğu çiftin aksine... Eşinin gidişinden sonra hayatına eşi olmadan devam etmeye çalışan bir adamın hikayesi. Sayfa sayfa işlemiş 
Jean-Louis Fournier eserini. Eşini, kendini ve anılarını almış yanına.. Seyahate çıkmış gibi.. Ölen eşini yeniden diriltmeye çalışıyormuş gibi..
Kitabı okurken o kadar çok ağladım ki kendime bile şaşırdım aslına bakarsanız. Sayfaları çevirmeye korktum okudukça. Daha ne kadar ağlayabilirdim bilmiyordum çünkü. Kendimi çok çaresiz hissettim. Çok... Kitabın üstü göz yaşlarımdan ıslanmıştı.. Neden bu kadar çok ağladım bilemiyorum.. Ama kitap bitince de etkisinden çıkamadım.. Uyuyamadım mesela.. Düşündüm. Çokca düşündüm. Ağladım ve..
Bu kitabı herkes okumamalı belki de.. Herkes benim üzüldüğüm kadar üzülsün istemem çünkü.. Ama bir yazar duygularını nasıl bu derece fena şekilde hissettirebilir size bunu da tatmanızı isterdim açıkcası.. Ama eğer okumaya karar verdiyseniz bence üzülmeye hazır olun.. Kırdığınız kalpler için utanmaya hazır olun.. Ve en çok da özlemeye hazır olun..
Sevdanın hiçbiri, bu dul kadın ruh ve vücudunu benim kadar hırpaladığını, yıprattığını zannetmiyorum.
Kâmran, biz asıl bugün birbirimizden ayrılıyoruz. Ben, asıl bugün dul kalıyorum... Bütün olan, geçen şeye rağmen, sen yine bir parça benimdin; ben bütün ruhumla senin...
İhtiyar Adam
" Dillerin zehirli, gözlerin öfkeli, seni sen yapan her şey eski, hepsi kirli, hep ahlaksız, hep çürük. Çocukları sana emanet edemiyorum, canımı sana teslim edemiyorum, hiçbir şeyi kendi korkunç varlığının üzerinde tuttuğunu zannetmiyorum ve ben seninle çürümek istemiyorum. "
Sayfa 12 - Bedia Ceylan GüzelceKitabı okudu
