Oysa giden nazlı gençliğimiz bir daha geri gelmeyecek. Yirmi yaşımızın o kıpır kıpır neşesi sönüp gidecek. Elimiz ayağımız tutmaz olacak, duyularımız körelecek. Çirkin, zavallı birer kuklaya dönüşeceğiz. O çok korktuğumuz arzuların ve işlemeye bir türlü cesaret edemediğimiz günahların düşüncesi aklımızdan hiç çıkmayacak. Ah gençlik ah! Şu dünyada gençlikten ötesi yalan.
En nihayetinde zavallı ozan'ın cezasına karar verildi. Bu öyle bir cezaydı ki ölümlü bir ozan'ın başına gelebileceklerin fenasıydı.Sessizlikti.Şarkısızlıktı. bir daha hiç konuşamamaktı.
gösteriş gibi duran tavırların altında yatan şey hep bu zavallı umutsuzlukmuş… tutunmak istediği her şey sonunda bir sahtekârlık olarak görünmüş…
"Zavallı ölümlülerin ömründeki en iyi gün,
İlk kaçıp gidendir!"
