Richard Bach, "Martı" adlı kitabinda, "Misyonumu tamamladığımı nereden bileceğim?" sorusuna şu yanıtı verir: "Hala nefes alıyorsan, işin bitmemiş demektir."
Bence herkesin hayatında acımasız olmayı öğrendiği bir yer var. Bir şey oluyor ve bir daha sen eski sen olmuyorsun. Herkes sana bencil diyecek ama kimse sana seni bu hale getirdi diye sormayacak.
Büyüklük odur ki hiç kimseye iltifat etmeyeceksin, hiç kimseyi aldatmayacaksın, memleket için hakiki ülkü neyse onu görecek, o hedefe yürüyeceksin. Herkes senin aleyhinde bulunacaktır, herkes seni yolundan çevirmeye çalışacaktır. İşte sen bundan mukavemeti yok eden olacaksın, önüne sonsuz engeller yağacaklardır, kendini büyük değil, küçük, zayıf, vasıtasız ve hiç kabul ederek, kimseden yardım gelmeyeceğine inanarak bu engelleri aşacaksın. Ondan sonra sana büyük derlerse, bunu diyenlere de güleceksin.
Hala kar yağdığında dışarı çıkıp yürümek istiyorum sevinçle, hiç terk etmiyor bazı huylarım beni.. "Tanrı beni çocuk yaratmış, ömrüm boyunca da çocuk bıraktı beni" der ve Pessoa ekler "Sadece acı bizi büyütür.." büyümem tamamlandı, artık yaşlanıyorum.