Türk Askeri Savaş zamanında hepsi birer Kahraman kesilir ölüme gülerek giderdi...
Ne yapsalar olmamıştı Çanakkale'yi bir türlü geçemiyorlardı şimdi Bütün dünyaya rezil olacaklardı...
Sayfa 128Kitabı okudu
Ölüm o kadar sıradan o kadar günlük hayatlarının parçası olmuştu ki artık hiçbir şey onları korkutmuyor telaşa düşürmüyordu...
Sayfa 121Kitabı okudu
Düşmanlarının bile hayranlıklarını kazanmışlardı Çünkü canına kasteden sevgili Vatanına saldıran düşman askeri yaralanırsa sırtlarında taşır Sargı bezi bulamazsa gömleğini yırtarak sargı yapar şefkatle davranırlardı...
Bu sırada yaralı bir Türk askeri gördüm Bu asker kucağına düşmanını bir fransızı yatırmış yarasını gömleğinden yırttığı parçalarla sarmaya çalışıyordu daha da ilginci kendi de yaralıydı kendi yarası için yerden avuç avuç toprak alıp basmakla yetiniyordu...
Sayfa 133Kitabı okudu