Dünyevi arzuların anlamsızlığının bir başka delili, uyanıkken bizi sıkıntıya sokan bütün kaygıların uykuda nasıl yok olduğunu düşünmektir; uyuyan kişi, uyanıkken çok değerli bulduğu akraba, çoluk çocuk, siyasi makam, fakirlik, zenginlik ve benzeri şeyleri arzulamaz ve onlar için kaygı duymaz. Kişi sadece aklını kullansa dahi bu dünyaya bağlanmanın aptallığını fark edecektir.