Demokritos’un düşünce çizgisini çok sade bulmuştu -ama bir o kadar da zekice. Hem “ilk madde” hem de “deği şimler” sorununa çözüm getirmişti Demokritos. O kadar ka rışık bir soruydu ki bu, filozoflar kuşaklar boyunca içinden çıkamamıştı. Ama sonunda Demokritos, sadece aklını kulla narak meseleyi halletmişti.
_Epikürcü zevk düşkünlerine göre, Tanrıların yaşamlarından daha mutlu başka yaşamlar düşünülemez. Çünkü tanrılar hiçbir iş yapmaz; hicbir şeyle uğraşmaz; hicbir gayret sarf etmez; bilgeliklerinin tadını çıkarırlar; en derin ve sonsuz hazları tadacaklarını daima bilirler. Epikürcülükte tanrıların tam anlamıyla mutlu olduğunu, ama tam tersine
İçinde bulunduğumuz durumu yüceltmek suretiyle, sıkıcı hayatlarımızın katlanır olduğuna inanmamız, bizi kati intiharlardan uzak tutmak için olmadık oyunlar geliştiren aklımızın icat ettiği zekice bir çözüm değil midir zaten?
Sayfa 132Kitabı okudu
Orijinal Vakıf üçlemesinin son kitabı olan 
İkinci Vakıf, diğerlerine göre çok daha hareketli ve çok daha kompakt bir kitap. İçinde sadece iki büyük öykü barındırmasıyla da bunu zaten belli ediyor. 
Vakıf ve İmparatorluk'un sonunda Katır karakterine ve merak uyandırıcı hikayesine giriş yapmıştık. Kitap yine Katır'la başlıyor ve mutantlığıyla dört asırlık Seldon Planı'nı bozmasını beklediğimiz bu karakter, nelere kadir olduğunu ve nerede olduğunu bilmediğimiz İkinci Vakıf'ın arayışıyla durma noktasına geliyor.
İkinci Vakıf ise hiç beklediğimiz gibi çıkmıyor ve işin içine telepati ile akıl kontrolü giriyor. Birinci Vakıf'ın fiziki bilimlerdeki ustalığına, psikoloji ve psikotarih alanındaki ustalıklarıyla İkinci Vakıf'ın kurulması çok zekice. Seldon Planı yolundan saptığında bir çözüm bulmaları ve galaksi halkını adeta bir koyun gibi güdüp planın sürmesini sağlamaya çalışmaları da 
Isaac Asimov tarafından toplum hareketleri düşünüldüğünde çok güzel planlanmış detaylar. Bir yerden sonra halk planın bozulacağına dair olan inancını o kadar yitiriyor ki, ona karşı bir adım atanların kaybetmeye mahkum olduğuna dair bir yanılgıya düşüyor.
Sadece, muhtemelen kitabın çıkışından 70 sene sonra okumam nedeniyle, ters köşeleri ve kim kimi kontrol ediyor oyunlarını pek eğlenceli bulmadığımı söylemeliyim. Yani, evren içinde çok eğlenceli olabilecek bu yöntemin okuyucu açısından bir boşluk yarattığını ve ne kadar dikkatli okursan oku bir şeyleri tahmin edemeyeceğin hissini pek sevdiğim söylenemez. Fakat, diğer kitaplara olan merakımı artırmaya devam ettiği için kitabı başarılı bulduğumu da ekleyeyim.
