O zamanlar hala bir umudum vardı. Bedeli karşılığında mutlu olabilecegimi düşünüyordum. Ancak büyüdüm artık. Dünyayı versem Tanrı’ya, damlasını vermez bana mutluluğun.
yaşadığım trajik olaylardan ötürü kimseye güvenim kalmamıştı. Ne kitaplar, ne sanat, ne insanlar… Hepsinden korkuyordum. Kafam karmakarışıktı. Hayatımı nasıl mahvettiğimi düşünüyordum sürekli.