Nazi Almanyası
’nda birer militarist olarak yetiştirilen çocuklar.. Her gün radyoda, evde en üstün ırk oldukları, savaşmaları gerektikleri yönündeki faşist söylemlerle -çocukların oyun hamuruna şekil verilip kurumaya bırakılması gibi- büyütülüyorlar. Ortaya empatiden yoksun kendilerine ait düşünceleri olmayan çocuklar çıkıyor. Yazar bunu insanların artık Tanrı'yı unutmasına bağlıyor, ondan uzaklaştıkları için insanlıklarından da uzaklaştıklarını söylüyor. Burada kocaman bir parantez açıp bir dine sahip oldukları için ahlak'a ihtiyacı olmadığını savunan insanlardan bahsedebiliriz ama neyse konumuz o değil.
Zenciler insandır, diyen bir öğretmen.. Bunu şaşkınlıkla karşılayıp ailelerini durumu anlatan, öğretmene “zenci” diye lakap takıp dalga geçen çocuklar.. Ailelerin “ zencilere nasıl insan dersin” diyerek öğretmeni şikayet etmeleri, öğretmenin uyarı alması.. Daha sonra militarist çocuklar yetiştirmek için bir asker eşliğinde çocukların öğretmenle beraber kampa götürülmesi, orada işlenen cinayet ve katille beraber içimizdeki Tanrı arayışını anlatan bir kitap.
Oldukça akıcıydı, yalın anlatımı vardı, kısa sürede okunur :)