Gözleri hep uzaktan buluştu; biri engeli yüzünden imkânsız olduğunu düşündü, diğeri utangaç olduğu için süredurdu birbirlerinden uzak kalmaları…
Peki, onları dinlemeyen kalplerinin çıktığı yol ne olacaktı?
İkisi de unutuyorlardı aslında bakışları ile her şeyi. Dizeler dizilmişti satır satır belleklerinde. Gördükleri ilk gün demişlerdi de birbirlerine: *Biri Sesim Olur Musun, diğeri Kalemim,* lakin farkında değillerdi!
.
.
.
Herkese merhaba! Güzel mi güzel beni saran bir kitabın yorumu ile geldim. Kitap 400 sayfa yani kalın. Ama asla gözünüze tuğla gözükmesin çünkü yumuşacık bir kitap. Bu tanımı size nasıl anlatabilirim bilmiyorum ama kitap öyle bir yumuşak ve öyle bir sarıyor ki insanı anlatamam. İlk sayfasından son sayfasına kadar karakterleri zaten çok seviyorsunuz. Olayların akışı gayet yerinde kafanızı karıştırıp sizi evirip çevirecek hiçbir şey yok. Sadece okurken pamukluk hissediyorsunuz. Kitap tamamıyla aşk kitabı tabi içinde dostluklarda var. Beni tanıyanlar hemen soracaktır "Hani sen aşk kitabı okumuyordun?" Diye ama bu öyle bir işlemiş ki o sevgiyi, tüm duyularınızla naiflik seziyorsunuz. Ne öyle cılkı çıkmış sevgilere ne de soğuk buz sevgilere benziyor kitabın olayı. Bilimkurgu-fantastik kitaplarda dahi aşkı sevmeyen ben bu kitabı çok beğendim. Devamının geleceği son sayfasında duyuruluyor ama nasıl beklerim sabrederim bilmiyorum. Bu arada kitabın bölüm başlarında sözler alıntılanmış ve bu kitabı daha da hoş hale getirmiş. Kısacası gördüğünüz yerde alın derim tereddüt etmeden️
.
.
