Yavaş yavaş yürürken, dillendirmediğim hoşçakalı hissettim - elvedayı değil. Elveda da tatlı bir tereddüt tınısı var. Hoşçakal kısa ve nihai, geçmişi geleceğe bağlayan ipi koparabilecek kadar keskin dişli bir sözcük.
Sayfa 253
"Sana bir şeyler getireceğim."
"Bana bir mezar getir."
Sayfa 197
"..İnanıyor muymuşum? Nasıl bir soru bu! İznik amentüsündeki, bir çifte fişeği kadar dolu her parıldayan cümleyi alıp inceliyor muyum? Hayır. Gerek yok. Tuhaf bir şey, Mary. Zihnim, ruhum ve bedenim inanç konusunda kuru fasulye kadar kurumuş olsaydı, 'Rab çobanımdır, eksiğim olmaz. Beni yemyeşil çayırlarda yatırır,' kelimeleri yine de mideme krampların girmesine, yüreğimin küt küt atmasına ve beynimin alev alev yanmasına yol açardı."
Sayfa 131
Reader Follow Recommendations
İnsan denen şey, sayaçlardan, kadranlardan ve kayıt makinelerinden oluşan bu kütle ne kadar ürkütücü bir mahluk; bunların yalnızca birkaçını okuyabiliyoruz ve onları da belki yanlış okuyoruzdur. Bağırsaklarımda yakıcı, kırmızı bir acı kıvılcımı çaktı ve yukarı ilerleyerek kaburgalarımın tam altına mızrak gibi saplanarak içimi parçaladı.
Sayfa 102
Sanırım hepimiz ya da çoğumuz, ölçemediği ya da açıklayamadığı herhangi bir şeyin varlığını inkar eden o 19. yüzyıl biliminin vesayetindeyiz. Açıklayamadığımız şeyler var olmayı sürdürüyorlardı ama bunlara katiyen olur vermiyorduk. Açıklayamadığımız şeyleri görmezden geliyorduk; bu sırada dünyanın büyük bir kısmı çocuklara, delilere, budalalara ve mistiklere; "ne" sorusuyla "neden"den daha çok ilgilenenlere terk edilmişti.
O kadar çok eski ve hoş şey dünyanın tavanarasında saklanıyor ki; bunları etrafımızda görmek istemiyor ama atmaya da kıyamıyoruz.
Sayfa 94