Zeynep binti Huzeyme radıyallahu anhâ annemize “Ümmü’l-Mesâkin= yoksullar, düşkünler anası” denirdi. Bu onun lâkabı olmuştu. Cahiliye devrinde bile böyle tanınırdı. Çünkü çok yemek yedirirdi. Eline geçen malı bekletmeden sadaka olarak dağıtırdı. Fakir, yoksul ve muhtaçlara karşı çok merhametliydi. Bizzat kendisi düşkünleri fakirleri arar bulur ve yardım ederdi. İbadete de çok düşkündü. İnfak, şefkat ve merhamet damarları dâima açıktı.