Bir anımı bile boş geçirmeden Allah'la olmalıydım. O'na secde ve rükû etmeliydim. O beni seviyordu, ben de O'nu sevdiğimi her an belli etmeliydim. İbadet, " Rabbim, seni seviyorum," demekti, O'na aşkını söylemekti. Zaten kul da aşkı kadar ibadet edendi.