Yıl 1993, 2 Temmuz Cuma…
Bir kara tarih, ülkemizin bağrına düşmüş bir kara leke…
Hem de Madımak Oteli’nden yükselen dumanlar kadar kapkara…
Yitip giden 37 can, 37 aydın, 37 pırıl pırıl insan…
Alevler içinde kavrulan o canların anısına saygıyla…
Madımak’ta gül yakmak zor, gönül yakmak daha zor
kanatlanmış güvercindir her alev oy
göveren candır oy…
Madımak’ta av avlamak zor, avlanmaktır daha hallice
dağılmış buluttur her nefes oy
bul unuttur oy…
Madımak’ta cana kıymak zor, kan akıtmak daha beter
yeniden canlanır her göz oy
canla anılır oy…
Madımak’ta türkü yakmak zor, şereftir daha kül olana
yeniden küllenir her zeytin dalı oy
güllenir oy…
Madımak’ta utanç sayfaları çok, kızarmış sayfalar daha çok
her alev alev değil, cehennem topu oy
celallenir her nefes oy…