Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
"Acı çekmek ne demekmiş asıl şimdi anlıyordum. Acı çekmek bayılana dek dayak yemek değildi. Ayaktaki cam kesiğine eczanede dikiş attırmak değildi. Asıl acı, kalbi baştan aşağı sancılara boğan, insana sırrını kimselere anlatmadan ölmeyi arzulatan bir şeydi. Kolları, başı hep dermansız bırakan, yastıkta öbür yana dönme isteğini bile söndüren bir şey."
Spoi
Bunca zamandır hiçbir filme, hiçbir diziye ya da hiçbir kitaba göz yaşı döktüğüm yoktu. Varsa yoksa gözlerim dolar ötesi olmazdı. Ta ki Şeker Portakalı'nın 174. Sayfasını okuyuncaya kadar.
Kitapta merhamet duygusunu beslediğinden şüphe etmediğim bir Glòria bir de Portuga vardı. Bi' insanın sırf karşısındakine gücü yetiyor diye hırpalaması, sırf söyleyebiliyor diye karşısındakini hırpalamaktan beter yapması "gücünü" kitapta uzun uzadıya görebildim. Herkesin "Paulo'nun oğlu yine hinlik peşinde" diye adlandırdığı Zeze'yi yapabilse Luis bile hırpalayacaktı. Ağlamalı, gülmeli, yürek yanmalı, şaşırmalı, sinirlenmeli bir kitaptı Şeker Portakalı benim için. Mesela Jandira'ya stabil duygular besledim, hep sinirlendim!
Ve öyle bir kısım geldi ki sadece bunu diyebildim:
ALLAH'IN CEZASI MANGARİBATA VE ALLAH'IN CEZASI MAKİNİSTİ!
Bedeni kucuk yuregi buyuk cocuk :ZEZE
Buyumus de kuculmus ZEZE'mize onun hayallerine sahit olmak inanilmaz guzeldi. Ailesinde bulamadigi sefkati baska birinde bulmaya calismasi ve derdinin sadece sefkat gormek ve hayallerinin dinlenilmesi olan bu yuregi buyuk bedeni kucuk karakterimizin yasadiklarina ve hayal dunyasinda olmak , okurken duygulanmamak icten degildi.Her cocuk ozeldir tek dertleri birazcik da olsa dinlenilmek ve sefkat saygi gormektir. Ozellikle cocuklardan ziyade oncelikle ebeveynlerin okumasi gerekir bu kitabi.
Daha öncesinde okuyup incelemesini yazmamıştım.
Çok yoksul ve kalabalık bir ailenin şanssız çocuğu olarak doğan Zeze; çocukluğunu çocuk gibi yaşayan, yaramaz, hayal gücü kuvvetli ve büyük bir kalbi olan 5 yaşında bir çocuk. Yaramaz olduğu için sürekli dayak yiyen bir çocuk. Babasından, ablasından... Her zaman yaramaz bir çocuk da değil Zeze, sevildiğini hissettiği insanların yanında uslu bir çocuk. Öz babası yerine koyduğu Portuga'nın yanında mesela... Yanında mutlu olduğu, her şeyden herkesten çok sevdiği Portuga... Zeze'nin iki yönlü bir karakteri vardı aslında; sevdiklerinin ya da sevildiğini hissettiklerinin yanında uslu, kendisini dövenlerin yanında yaramaz.
Tüm okurlara tavsiyemdir mutlaka okuyun.
"..... Neden benim gibi yapmayı öğrenmiyorsun ? "
"Sen ne yapıyorsun ki ?"
"Kimseden hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığınada uğramamış oluyorum. "
(Şeker Portakalı)
..
Brezilya edebiyatının klasiklerinden Şeker Portakalı ,Jose Mauro de Vasconcelos' un başyapıtı kabul edilir. Yetişkinler dünyasının sınırlamalarına hayal gücüyle meydan okuyan Zeze'nin yoksulluk, acı ve ümit dolu hikayesi yazarın çocukluğundan derin izler taşır.
José Mauro de Vasconcelos'un "Şeker Portakalı" adlı romanı, çocuk edebiyatının klasikleşmiş eserlerinden biridir. Kitap, Brezilya'nın yoksul mahallelerinden birinde büyüyen küçük Zezé'nin hikayesini anlatır. Zezé, hayatın zorluklarına rağmen hayal gücü ve neşesiyle ayakta kalmaya çalışan duyarlı ve zeki bir çocuktur. Kitap, Zezé'nin iç dünyasını, ailesiyle olan ilişkilerini ve en yakın dostu olan şeker portakalı fidanıyla kurduğu özel bağı çarpıcı bir şekilde işler.
Vasconcelos, samimi ve dokunaklı anlatımıyla okurlarını Zezé'nin dünyasına çekerken, toplumsal eşitsizlikler ve çocukluğun masumiyeti üzerine de derin bir bakış sunar. "Şeker Portakalı", insanın içindeki çocuğu ve umudu hatırlatan, hüzün ve mutluluğu bir arada barındıran etkileyici bir romandır.
Merhaba.
Gerçek şu ki, nasıl başlamam gerektiğini gerçekten bilmiyorum. Zaten kalbimde hissettiklerimi, Zezeyle kurduğum bağı şu an ifade edemeyeceğim büyük ihtimalle. Belki tekrar okuduğumda hazır hissedersem tekrardan yazarım. Bilemiyorum.
Bir kitap okuyunca ağlamayalı epey zaman olmuştu, sona doğru kitabı kalbime yaslayıp bitmemesini bitecekse de Zeze'yi mutlu gördükten sonra bitmesini kalpten diledim. Oldukça başarılı bir kitap neden okumak için bu kadar ertelemişim diye de üzüldüm.
Benim için hafızamdan silinmeyecek kadar derin bir iz bıraktı. Özellikle, babası olduğu halde babasızlığı, ailesi tarafından sevilmediğini hissetmesi, her şeyi incelikleriyle düşünmesi, ardından bir yabancıyla kurduğu bağ, samimiyeti, sevgisi eminim bir çoğunun kalbinde iz bırakmıştır.
Kitabı bitirdiğim için üzülüyorum, Zeze’ye alışmıştım.
Portuga'yla aralarındaki bağ beni çok duygulandırdı. Zezeyle hemen hemen her sayfada aynı duyguları paylaşıyor gibi hissediyordum.
Kesinlikle döneceğim Zeze, seninle yeniden aynı duyguları paylaşmak için döneceğim.. Tüm kalbimle seni seviyorum. Unutma, hep tekrardan döneceğim..
Teşekkür ederim Portuga’m. Bana sevmeyi sen öğrettin. Zeze Portuga’sını kalbinde hep yaşatıyor olacak. O Portuga benim için küçüklüğümdeki babamdı, ama maalesef Portuga Zeze’yi unuttu..
Keyifli okumalar..