İNCELEME DEĞİL YORUMLAMA;
Nerede kendini bilmez çocuklar
Bir sabah öylece çekip gittiler
Çınladı alkışlar kör sokaklarda
Yankısı kime kaldı
Deniz koydum adını
"Bu Sâre annemizin öz evladı da olsaydı böyle olurdu, şahit oluyorsunuz ki ben onun özbeöz oğlu, büyük beyefendiler arasında gururu lâkin hanımların dargın yavrusu, daha fazla lakayt etmeye lüzum yok, Furkan'ıyım, Furkan'ım. İsmimden huzurluyum, beni her gecemde ve gündüzüm de özellikle tan vaktimde kendime getiren, yüzüme nur saçan Kur'ân-ı Kerim'imizi anımsattığı için. Her neyse, şahsımdan değil ekseriyetle cânsuyumdan, güzelliğimden, meltemimden, her şeyim değil belki ancak hislerimin bütününü zelzeleye uğratan huşrübamdan konuşacağım. 21'imden sonra bana bir zambak sunup bunca yıl çektiğim azabı hafifleten, ailemize giren tek yabancıdan. Hanne'den. Adını zikretmek duaymış gibi hissettiriyor, biraz ğunneli, gözlerimi ondan sakınmak büyük bir imtihan olsa da çabalıyorum."
Yani gerçekten HAYATIMDA OKUDUĞUM EN EN ENN GÜZEL KİTAPLARDAN BİRİYDİ!! Allah'ım.. Arkadaşlar diyecek sözüm, kuracak cümlem var mı? Yok. Böyle sadece elimde hislerim, ruhumda ise bir coşku var. O kadar aşkı hissettim kii! O kadar ayrılığı, acıyı, sevdiğini bırakmayı hissettim kii! O kadar sevdiğin biri için, onun iyiliği için kendi